De aangeefster in deze zaak is de dochter van de voormalige voorzitter van de fanclub van Borsato. De moeder vervulde die rol ongeveer 20 jaar lang. Naast de werkrelatie ontstond een hechte vriendschap met Borsato en daarom kwam hij vaak bij moeder en aangeefster thuis. Vanaf het najaar 2018 komt de (werk)relatie tussen moeder en Borsato onder druk te staan. In juni 2019 confronteert moeder Borsato met een dagboek van haar dochter. Daarin staat dat hij in 2015 aan haar dochter zou hebben gezeten. In december 2021 wordt aangifte gedaan bij de politie. Het Openbaar Ministerie vervolgt Borsato uiteindelijk voor het plegen van ontucht in de periode september 2014 tot en met 15 januari 2015. Aangeefster was toen 15 jaar oud. Borsato heeft de beschuldigingen altijd ontkend.

In deze zaak heeft de aangeefster bij de politie verklaard dat Borsato haar zowel op als onder haar kleding zou hebben betast. Daarnaast zou hij haar zijn geslachtsdeel hebben laten aanraken. De rechtbank komt tot de conclusie dat er verschillende kanttekeningen geplaatst kunnen worden bij deze verklaring. Zo is die niet steeds concreet over waar en wanneer de handelingen precies hebben plaatsgevonden. De rechtbank benadrukt in het vonnis dat dit niet zegt dat de verklaring van de aangeefster onbetrouwbaar is, maar wel dat zij daar in deze zaak voorzichtig mee omgaat.

In dit soort zaken, waarin een verdachte ontkent, is er vaak niet veel bewijs. De verklaring van het vermeende slachtoffer staat in zo’n geval tegenover die van de verdachte. Volgens de wet kan een beschuldiging niet alleen op grond van de verklaring van één getuige (in dit geval de verklaring van de aangeefster) worden bewezen. Er moet altijd ander bewijs (steunbewijs) zijn.

Op zitting zijn fragmenten afgespeeld van een gesprek tussen moeder en Borsato dat de moeder stiekem heeft opgenomen, het zogenoemde 'tas-op-tafel-gesprek'. In dat gesprek confronteert de moeder hem voor het eerst met de vondst van het dagboek waarin de vermeende ontucht beschreven staat. De rechtbank oordeelt dat Borsato in dit opgenomen gesprek op geen enkel moment een bekentenis aflegt over de beschuldiging. Volgens de rechtbank kan dit opgenomen gesprek niet als steunbewijs worden gebruikt. En dat geldt ook voor het dagboek. Daarover zegt de rechtbank dat een handgeschreven passage waarin ontuchtige handelingen worden beschreven door een aangeefster in beginsel geen steunbewijs kan zijn, omdat het om dezelfde bron gaat. Bovendien plaatst de rechtbank kanttekeningen bij het dagboek. Uit onderzoeken blijkt dat niet kan worden vastgesteld wanneer de passages daadwerkelijk zijn opgeschreven. Ook is niet duidelijk waar en wanneer de handelingen die worden genoemd zouden zijn gepleegd.

Er zijn in deze zaak meerdere getuigen gehoord, maar de rechtbank is van oordeel dat ook hun verklaringen niet als steunbewijs kunnen worden gebruikt. Zo heeft geen van hen ontuchtige handelingen van Borsato gezien. In het dossier zitten ook Whatsapp-gesprekken tussen Borsato en aangeefster. Het gaat echter om gesprekken die na de periode van de beschuldigingen zijn gevoerd. In deze gesprekken wordt niets gezegd over eventuele ontuchtige handelingen tussen september 2014 en 15 januari 2015, de door het OM tenlastegelegde periode. 

Doordat de rechtbank tot de conclusie komt dat er geen steunbewijs is, kan niet bewezen worden dat Borsato de aangeefster heeft betast op een ontuchtige manier. Hij wordt daarom vrijgesproken. In het vonnis merkt de rechtbank op dat het tijdens de zitting en buiten de zitting om ook veel is gegaan over zaken die niet direct relevant zijn voor de beschuldiging waar het in deze zaak om gaat. De rechtbank gaat niet op alle opgeworpen vragen antwoord geven, dat is ook niet haar taak. De rechtbank beoordeelt alleen of de beschuldiging wettig en overtuigend kan worden bewezen.