Over de mishandeling kan de raadsvrouw kort zijn. ‘Mevrouw is in haar verklaringen volstrekt ongeloofwaardig en aantoonbaar leugenachtig. Er waren geen verwondingen te zien. De politie vindt mevrouws beschuldigingen ook ongeloofwaardig. Zij beschrijven geen verwondingen, geen letsel, geen zwelling, geen bloed. Dat zou je toch verwachten als je tanden uit je mond zijn geslagen?’ Roy heeft haar tanden niet uit haar mond geslagen, ze miste die tanden volgens de raadsvrouw al langer. ‘Haar eigen vriend heeft dat ook verklaard.’ Vrijspraak voor de mishandeling dus. En voor de ontvoering is Roy al genoeg gestraft.
Twijfel
Chantal en haar vriend hebben verklaard dat Roy haar sloeg. ‘Dat is op zich voldoende bewijs om te komen tot een bewezenverklaring, maar is het ook overtuigend?’, vraagt de politierechter zich af. Ze vindt van niet. ‘Een politieagent schrijft dat hij geen letsel heeft gezien. Hij ziet wel een gat in het gebit, maar er ontbraken al tanden. Mevrouw had pijn aan haar kaak, maar er zijn nooit röntgenfoto’s van de kaak gemaakt. Ik twijfel daarom of er geweld is toegepast.’ De politierechter spreekt Roy vrij van mishandeling. Dat wil niet zeggen dat hij vrijuit gaat, want hij heeft zijn zoontje wél ontvoerd. Daarvoor verdient Roy de straf die de officier eist: 80 uur taakstraf, minus 30 uur voor de 15 dagen die hij in voorarrest heeft gezeten. En Roy moet Chantal 750 euro betalen.
* Dit zijn niet hun echte namen.
Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.