De advocaat van de man verzette zich niet tegen verlenging. Wel vroeg hij de rechtbank om in de beslissing aan te sturen op een zorgconferentie. Dat is een overleg met meerdere partijen, inclusief de terbeschikkinggestelde, met als insteek om te onderzoeken waarom een tbs-behandeling niet goed loopt en te zoeken naar oplossingen voor de impasse. Zo’n zorgconferentie wordt vaak toegepast bij veroordeelden die langer dan 15 jaar in een tbs-regime zitten. Maar de rechtbank vindt zo’n zorgconferentie nu niet voor de hand liggen. Er is dan ook geen aanleiding om af te wijken van de route die de kliniek voorstelt: eerst zorgen voor stabilisatie en incidentvrij functioneren en dan opnieuw bekijken of er behandelmogelijkheden zijn. Het uitgangspunt van de rechtbank is dat, wanneer aannemelijk is geworden dat de behandeling meer tijd in beslag zal nemen dan een jaar, de tbs-maatregel verlengd moet worden met een termijn van twee jaar. Dat is de maximale duur waarmee een tbs-maatregel telkens kan worden verlengd. Er is volgens de rechtbank geen bijzondere omstandigheid die maakt dat daarvan afgeweken moet worden. De rechtbank verlengt de tbs-maatregel met dwangverpleging daarom met twee jaar.