Op zaterdag 10 september vorig jaar ontstond bij de verdachte het idee om zijn stiefmoeder te vermoorden. De man woonde in Vianen bij zijn vader en zijn stiefmoeder. Hij was ervan overtuigd dat de vrouw hem wilde doden en dat zij die zaterdag glas in zijn eten had gedaan. Volgens de man kwam er ook bloed uit zijn mond. De man is toen gaan wandelen en daarna boos gaan slapen. Hij verklaarde zelf dat hij niet goed heeft geslapen en die avond met Jezus heeft gepraat. De volgende dag hoorde hij de stem van de profeet Mohammed die vertelde dat hij met een mes uit de keuken zijn stiefmoeder moest doden. De daadwerkelijke uitvoering van dat plan was aan het einde van de ochtend. Hij liep naar de keuken, pakte een mes en ging naar de eetkamertafel waar zijn vader en stiefmoeder zaten. Op het moment dat hij haar wilde neersteken ontstond een worsteling met zijn vader die in de vechtpartij ook werd geraakt met het mes. Daarna stak hij in op zijn stiefmoeder, zij overleeft de aanslag niet.

De rechtbank vindt dat er sprake is van moord, de man had namelijk een vooropgezet plan om zijn stiefmoeder te doden, al werd zijn gedachtegang om dat plan uit te voeren gestuurd door waanideeën. Ook verklaarde de vader dat zijn zoon bij de daadwerkelijke uitvoering kalm over kwam. Door óók op zijn vader in te steken, waaronder in de borstkas, bestond de kans dat zijn vader zou komen te overlijden. Hij had alleen geen plan om zijn vader iets aan te doen waardoor het steken van zijn vader een poging doodslag is.

Volgens deskundigen lijdt de man aan meerdere stoornissen. Zo stuurde de bevelshallucinatie van de profeet Mohammed zijn denken en handelen. De man was niet meer in staat om een reële afweging te maken. De moord op zijn stiefmoeder en de poging doodslag op zijn vader kunnen hem niet aanrekenend worden, hij is volledig ontoerekeningsvatbaar. Dat betekent dat de rechtbank geen gevangenisstraf kan opleggen. Maar wel een behandeling. Tbs met dwangverpleging is de meest vergaande maatregel die de rechtbank kan opleggen. Maar de veiligheid van anderen en de veiligheid van de maatschappij vragen om zo’n soort behandeling. De tbs-behandeling met dwangverpleging kan jaren duren, er is geen einddatum.

Zie ook: Themapagina tbs op rechtspraak.nl