Het staat voor de rechtbank vast dat de 30-jarige man de drijvende kracht was achter deze vorm van oplichting. Samen met een 27-jarige man heeft hij een bedrijf opgericht en een website gemaakt. De buitenlandse bedrijven maakten geld over naar rekeningen van zogenoemde geldezels. Een 23-jarige man pinde vervolgens het geld van deze rekeningen en zorgde ervoor dat dit geld bij de twee andere verdachten terecht kwam.

Zeker in de beginperiode van de coronapandemie was er wereldwijd een gebrek aan mondkapjes. Ook in bijvoorbeeld Maleisië, waar de gedupeerde bedrijven zetelen. De mannen hebben van die situatie – waarin het kennelijk makkelijk was om anderen op te lichten – misbruik gemaakt. Op geraffineerde wijze hebben zij de twee bedrijven opgelicht, waarbij ze alleen dachten aan eigen financieel gewin. De 30-jarige man is schuldig aan oplichting, valsheid in geschrifte (door valse facturen op te maken) en witwassen. Anders dan de andere twee heeft hij altijd ontkend iets met de oplichting te maken te hebben. Hij kwam tijdens de behandeling van zijn rechtszaak niet opdagen. De 27-jarige man had een vergelijkbare rol, maar hij heeft wel zijn verantwoordelijkheid genomen. De rechtbank vindt, net als in de zaak van de 23-jarige man, dat zij een naast een onvoorwaardelijke gevangenisstraf ook een stok achter de deur moeten hebben om niet opnieuw in de fout te gaan. Daarom wordt aan hen de helft van de tweejarige celstraf in voorwaardelijke zin opgelegd. Een van de twee bedrijven heeft zich als benadeelde partij gemeld. De drie zijn samen verantwoordelijk voor terugbetaling van de 20.500,- euro.