De twee huurders hadden beiden een huurovereenkomst voor een korte bepaalde tijd. Deze overeenkomst eindigt volgens de wet na een kennisgeving van de verhuurder aan de huurder op een termijn van maximaal drie maanden tot minimaal één maand voor het verstrijken van de bepaalde tijd. De verhuurster heeft één van de huurders buiten die termijn laten weten dat de huurovereenkomst zal eindigen. De andere huurder heeft aanvankelijk bericht gekregen dat de huur wordt verlengd, maar heeft later, na de in de wet genoemde termijn, alsnog te horen gekregen dat zij de kamer moet verlaten. Verder hebben de huurders gesteld dat de verhuurster, of anderen, hun kamers betreden zonder hun toestemming. Ook worden er vernielingen aangericht en verdwijnen er spullen. Zo is de badkamer vernield, de watertoevoer afgesloten en een internetmodem weggenomen. Beide huurders voelen zich door het gedrag van de verhuurster niet veilig in hun kamer. De huurders vragen de rechtbank daarom een verbod op het binnentreden van hun kamers en op de ontruiming en uithuiszetting.

De rechter oordeelt dat de verhuurster de huurovereenkomsten niet op deze manier kan beëindigen. De verhuurster heeft beide huurders niet binnen de wettelijke termijn laten weten dat de huurovereenkomst na afloop van de bepaalde tijd eindigt. In beide gevallen is de huurovereenkomst daarom een overeenkomst voor onbepaalde tijd geworden, die alleen kan worden opgezegd als er een dringende reden is. De rechter bepaalt dat de verhuurster de huurders niet mag uitzetten en de kamers niet mag ontruimen. Daar wordt een dwangsom van 20.000 euro aan gekoppeld, die de verhuurster moet betalen voor het geval zij dit toch doet. Ook bepaalt de rechter dat zij – of anderen via haar – niet zomaar de kamers in mogen, tenzij ze dit ten minste 48 uur van tevoren aan de huurders laat weten. De rechter koppelt hier een dwangsom van 2.000 euro aan.