In het voorjaar en in de zomer van vorig jaar maakte de man zich meerdere keren schuldig aan het plegen van schennis. Hij liet op meerdere momenten en op verschillende plekken zijn penis zien aan tieners en kinderen. Zo was hij in april aanwezig in een leegstaande woning aan de Croeselaan. Daar trok hij de aandacht van een meisje door op het raam te kloppen. Toen zij keek liet hij zijn broek zakken. Ditzelfde deed hij toen het meisje ’s middags met een vriendinnetje terugkwam. In augustus liet hij zijn broek zakken op de galerij van zijn appartementencomplex waar op dat moment meerdere kinderen aan het spelen waren. Daarnaast liet de man in 2019 in de McDonalds in Maarssen een foto van zijn penis zien aan twee meisjes en bedreigde hij in dat jaar een medewerker van een hulpinstantie. In 2017 probeerde de man een foto te maken van een vrouw op het toilet van een bouwmarkt.

De man stond ook terecht voor een zesde feit: een minderjarige getuige laten zijn van seksuele handelingen. Voor dit feit ziet de rechtbank onvoldoende overtuigend bewijs. Dat de man de andere feiten wél gepleegd heeft betekent niet automatisch dat hij ook het zesde feit pleegde.

De slachtoffers die werden geconfronteerd met het geslachtsdeel van de man waren allemaal kwetsbaar en jong. Hij heeft totaal geen rekening gehouden met wat zijn gedrag betekent voor de kinderen, meisjes en tieners. Daarnaast heeft hij een hulpverlener bedreigd, die juist de taak had om de man en zijn gezin te helpen. Het is niet de eerste keer dat hij de fout in gaat. Hij is eerder veroordeeld voor soortgelijke feiten. Uit onderzoek van een psycholoog bleek toen – vijf jaar geleden – dat de man lijdt aan een stoornis. Van die stoornis is nu nog steeds sprake, waardoor de feiten verminderd aan hem toegerekend kunnen worden. Wel lijkt het erop dat de man op dit moment de juiste hulp krijgt zodat zijn pedoseksuele gevoelens niet de overhand krijgen. Het is óók voor de maatschappij van belang dat dit traject niet wordt doorkruist. De rechtbank veroordeelt de man tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 1 dag en een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden met een proeftijd van 3 jaar. Daarnaast moet hij een taakstraf van 100 uur uitvoeren en moet hij zich laten behandelen en meewerken met controles op urine en smartphonegebruik. De straf is conform de eis van de officier van justitie, ondanks dat de rechtbank de man van een van de feiten vrijspreekt. Ook bepaalt de rechtbank dat de man een taakstraf van 120 uur moet uitvoeren omdat hij nog in de proeftijd van een eerder opgelegde straf liep.