Begin december vorig jaar – de man en zijn ex-partner liggen op dat moment in scheiding – belt de man meerdere keren met een afgeschermd nummer naar de vrouw. Ook is hij meerdere keren in de buurt van haar woning, terwijl hem een gedragsaanwijzing was opgelegd. In elk geval één keer gaat de man ook, zonder toestemming, de woning binnen. Op dat moment vervangt hij een stekkerdoos die achter de televisie ligt. In de door hem geplaatste stekkerdoos zit een microfoontje en een simkaart. Op het moment dat hij naar het nummer van die simkaart belt hoort hij het geluid dat de microfoon opvangt. Als de vrouw thuiskomt merkt zij dat er iemand op de bovenverdieping is. Daarop beslist ze weer weg te gaan. Kort daarna ziet ze door het zolderraam haar ex-partner. Die verlaat vervolgens de woning, maar wordt staande gehouden door jongens die hem al vaker bij de woning van de vrouw zagen.

De man ontkent de stekkerdoos met afluisterapparatuur te hebben geplaatst en hij ontkent ook zijn ex-vrouw te hebben lastiggevallen. De rechtbank gelooft dit niet. Uit onderzoek blijkt dat de man in de buurt is geweest van een zogenoemde spyshop in Amsterdam. Ook is er met zijn telefoon meerdere keren naar het telefoonnummer van de simkaart in de stekkerdoos én naar zijn ex-vrouw gebeld. 

Zelfs nadat de man een gedragsaanwijzing is opgelegd, ging hij door met het lastigvallen van zijn ex en plaatste hij afluisterapparatuur in haar woning. Hiermee heeft hij op vergaande wijze inbreuk gemaakt op haar privéleven. De rechtbank vindt het zorgelijk dat verdachte ook tijdens de rechtszaak geen verantwoordelijkheid heeft genomen en blijft ontkennen. Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank  gekeken naar straffen die in soortgelijke zaken worden opgelegd. Daarnaast houdt de rechtbank rekening met het feit dat de belaging van korte duur is geweest, dat er inmiddels een omgangsregeling tussen de man en de kinderen is en dat de scheiding bijna is afgerond. Een contact- of locatieverbod – al dan niet met een enkelband – is daardoor een te vergaande stap. De rechtbank vindt een taakstraf van 160 uur waarvan 118 uur voorwaardelijk een passende straf. Omdat de man al 21 dagen in voorarrest gezeten heeft, worden die dagen verrekend met het onvoorwaardelijke deel van de taakstraf. Het komt er op neer dat de man nu geen taakstraf hoeft uit te voren, maar hij heeft wel een stok achter de deur. Als hij weer de fout in gaat, kan de voorwaardelijke straf van 118 uur alsnog ten uitvoer worden gelegd.