De vrouw lijdt aan een psychotische stoornis, die ook aanwezig was op het moment dat zij haar dochter uit het raam gooide. Zij had de overtuiging dat haar gezin, en met name haar kind, gevaar liep. Op de bewuste dag was zij na een bezoek aan een park thuis in slaap gevallen. Toen zij weer wakker werd voelde zij een niet te onderdrukken drang om samen met haar dochter te vluchten. Ze dacht niet na, en gooide haar dochtertje uit het raam voordat zij zelf uit het raam sprong. Het kind heeft onder andere een breuk in haar bovenbeen opgelopen. De verdachte mag van geluk spreken dat het slachtoffer er relatief goed van afgekomen is.

Volgens een psycholoog en een psychiater kan het strafbare feit, poging doodslag, de vrouw niet worden toegerekend. De rechtbank neemt hun conclusies over. Zij was op het moment van handelen volledig ontoerekeningsvatbaar en daarom niet strafbaar. De paranoïde waan beïnvloedde haar gedrag en haar beoordelingsvermogen. Zij dacht haar dochtertje juist te beschermen door haar uit het raam te gooien. De rechtbank vindt dat verplichte plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis de enige optie is waarbij de maatschappij, en de verdachte, worden beschermd.