Op 5 oktober 2020 krijgen de hulpdiensten een melding binnen over een appartement aan de Hanoidreef in Utrecht waar een verwarde bewoonster de gaskraan opengedraaid zou hebben. Als de brandweer arriveert, ruiken zij een sterke gaslucht in de hal voor de deur van het betreffende appartement. Omdat de bewoonster niet thuis is, moet de voordeur opengebroken worden. De brandweer treft een brandend waxinelichtje aan op de afvalbak. In de keuken die er vlak achter is, staan de gaspitten van het fornuis open. Het kaarsje wordt snel gedoofd en de gaskraan in de keuken wordt dichtgedraaid.

Een politieagent wordt ter plaatse aangesproken door een bewindvoerder. Die vertelt hem dat hij in de ochtend een mailtje heeft ontvangen van de bewoonster van het appartement. Hierin schrijft ze dat ze het gasfornuis open heeft gedraaid en een waxinelichtje heeft aangestoken met de intentie een explosie te veroorzaken. De vrouw bevestigt dat ze de e-mail heeft verstuurd, maar ze ontkent stellig dat zij degene was die de gaspitten open heeft gedraaid en een kaars heeft aangestoken. Volgens haar moet een ander dat hebben gedaan. Maar de rechtbank gaat daar niet in mee. Op camerabeelden is te zien dat de vrouw om 9:20 uur vertrekt uit haar woning. Om 10:14 uur stuurt ze de e-mail aan haar bewindvoerder. Wat zij in haar mail beschrijft, komt overeen met wat de hulpdiensten ook daadwerkelijk aantreffen. Volgens de rechtbank is het niet aannemelijk dat iemand anders de gaspitten in de woning heeft opengedraaid. Er zit weinig tijd tussen het verlaten van de woning en het schrijven van de e-mail. Daarnaast heeft de vrouw met niemand over de mail gesproken.

Volgens de rechtbank is in deze zaak sprake van een voltooide poging een ontploffing teweeg te brengen. De vrouw heeft de kans op een explosie willens en wetens aanvaard. Dit leidt de rechtbank af uit de e-mail die ze een uur later verstuurde. Toch is ze niet strafbaar. Volgens deskundigen is bij de vrouw sprake van een stoornis en heeft ze intensieve psychiatrische zorg nodig. De officier van justitie vorderde tbs met dwangverpleging. In het geval de rechtbank daar niet in mee zou gaan, vroeg de officier een zorgmachtiging voor verplichte zorg op te leggen. Tbs met dwangverpleging vindt de rechtbank te verstrekkend. De vrouw heeft geen crimineel verleden en deskundigen van het Pieter Baan Centrum adviseren haar te laten behandelen in het kader van een zorgmachtiging. Die verleent de rechtbank voor de duur van zes maanden.