De verdachte is op dinsdagavond 14 juni 2022 alleen thuis met zijn zoon die ligt te slapen. Hij heeft met zijn vriendin, de moeder van het jongetje, afgesproken dat zij op een bepaald moment de zorg over hun zoon overneemt. Als zij niet op de afgesproken tijd thuiskomt, maar later, wordt de man boos. Hij verklaart bij de politie dat het tot een confrontatie kwam en dat er ruzie ontstond. Omdat hij wilde dat zijn vriendin zou stoppen met praten, pakte hij haar vast en legde haar met zijn arm op de grond. Ze raakt buiten bewustzijn en overlijdt een paar dagen later aan haar verwondingen. Uit onderzoek blijkt dat ze door verwurging om het leven is gekomen. 

Volgens de officier van justitie was de man van plan om zijn vriendin te doden en is dus sprake van moord. De officier eiste daarom een gevangenisstraf van 15 jaar, maar daar gaat de rechtbank niet in mee. De rechtbank gaat ervan uit dat de man handelde in een plotseling opgekomen aanval van hevige woede en frustratie. Dit is af te leiden uit de verklaring van de man op zitting én wordt ondersteund door rapportages van deskundigen die concluderen dat de man lijdt aan verschillende stoornissen. Hierdoor lijkt hij onvoldoende zicht te hebben gehad op zijn oplopende boosheid en frustratie. Volgens de rechtbank is ook geen sprake van ‘vol opzet’: de man was er niet op uit om zijn vriendin te doden. Wel heeft hij, door waarschijnlijk langer dan één minuut haar keel dicht te drukken, de aanmerkelijke kans aanvaard dat zijn vriendin zou komen te overlijden. Juridisch gezien gaat het dan om ‘voorwaardelijk opzet’.

Deskundigen adviseren het ten laste gelegde in verminderde mate aan de man toe te rekenen. Toen hij zijn vriendin wurgde, leed hij aan verschillende stoornissen en kon hij de gevolgen van zijn daden niet goed overzien. Tbs met voorwaarden zou volgens hun advies een passende maatregel zijn. De rechtbank neemt dit advies over. In combinatie met tbs met voorwaarden kan een gevangenisstraf van maximaal 5 jaar opgelegd worden. Ook die legt de rechtbank op. De rechtbank is ervan overtuigd dat door deze combinatie van straf en maatregel de kans op herhaling zoveel mogelijk wordt verminderd. Hierbij wordt ook rekening gehouden met de wens van de nabestaanden dat de man over een aantal jaar weer vader kan zijn voor zijn zoon. Bovendien is ook de man zeer aangeslagen door de dood van zijn vriendin, ook al is hij daarvoor zelf verantwoordelijk. Het feit dat hij voor altijd moet leven met de wetenschap dat door zijn toedoen zijn zoon opgroeit zonder zijn moeder, zal vermoedelijk voor hem ook vergeldend werken. Aldus de rechtbank.