Garnalenvissers hebben een vergunning om te mogen vissen in beschermde natuurgebieden, zoals de Waddenzee. Aan die vergunning is ook het jaarlijks aantal uren verbonden dat de vissers garnalen mogen vangen. Vanaf eind 2018 paste de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit de vergunningen aan en werd het aantal vis-uren verhoogd. De minister schreef de vissers later in een brief dat er de afgelopen jaren sprake was van een overschrijding van het aantal vis-uren. Voortaan krijgen de vissers bij het bereiken van 90% van het aantal toegestane uren een waarschuwing. Wanneer 110% van het aantal toegestane uren gehaald wordt, kan de minister besluiten de vangst voor de rest van het jaar helemaal stil te leggen.

De garnalenvissers konden zich niet vinden in deze wijzigingen en stapten naar de bestuursrechter. Door de brieven van de minister werd hen nu pas echt duidelijk wat voor gevolgen de vis-uren uit de vergunningen konden hebben voor hun bedrijfsvoering. Volgens de vissers is ook het verhoogde aantal uren niet representatief voor de daadwerkelijke omvang van de Nederlandse garnalenvisserij.

De rechtbank oordeelt dat de minister de juiste weg heeft gevolgd om de vergunningen aan te passen en het aantal vis-uren te wijzigen. Een onderzoek van Wageningen Marine Research geeft een goed beeld van de omvang van de garnalenvisserij in de natuurgebieden. Op dit moment is er nog geen goed registratiesysteem aan boord van de vissersboten, zodat het nog niet mogelijk is om op die manier het aantal vis-uren nog nauwkeuriger vast te stellen. De garnalenvissers zijn het er nu ook niet mee eens dat de vis-uren aan de vergunningen zijn gekoppeld, maar daarin is niets veranderd. De vissers hadden dit bezwaar moeten maken toen de vergunningen werden verleend, maar hebben dat toen niet gedaan.