De man uit Mijdrecht werkte jarenlang via diverse uitzendbureaus bij verschillende zorginstellingen, met veelal kwetsbare cliënten. Dit deed hij zonder dat hij het daarvoor vereiste diploma had. Bij sommige instellingen was hij ook niet in het bezit van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG). De rechtbank noemt dit ‘zorgelijk en kwalijk’, maar dat is niet wat hem in deze strafzaak wordt verweten en waar de rechtbank over moet oordelen. 

De verdachte ontkent dat hij degene was die de valse documenten naar de uitzendbureaus heeft gestuurd. Hij verklaart dat anderen vonden dat hij moest gaan werken en dat hij bij één uitzendbureau op gesprek is geweest en toen aan de slag kon. Volgens hem bleek pas achteraf dat er valse stukken zijn ingeleverd. Als hem wordt gevraagd wie dat dan gedaan heeft, wil hij dat niet zeggen. De rechtbank gaat ervan uit dat hij ervoor kiest om naasten of familieleden te beschermen. Omdat de man ontkent, moet bewezen worden dat hij degene was die de vervalste documenten zelf heeft ingediend. Maar de rechtbank komt tot de conclusie dat daarvoor onvoldoende wettig en overtuigend bewijs is.

Uit het onderzoek naar de vier uitzendbureaus valt niet op te maken dat de man zichzelf heeft aangemeld. Het gaat om digitale aanmeldprocedures en dat laat de mogelijkheid open dat iemand anders de aanmeldingen heeft gedaan. De zorginstellingen geven aan dat zij niet zelf diploma’s en VOG’s controleren, maar dat de uitzendbureaus dat doen. Tot slot is onderzoek gedaan naar een laptop die bij de man thuis lag en waarop de vervalste documenten zijn gevonden. De man zegt dat de laptop niet van hem is. Uit het dossier blijkt niet dat er onderzoek is gedaan naar wie de eigenaar of gebruiker is van de laptop en het is niet bekend wie de documenten heeft gemaakt.