De bouw van het windpark staat gepland in de gemeente Houten, ten zuiden van het Amsterdam Rijnkanaal. In het windpark moeten vier windmolens komen met een maximale ashoogte van 166 meter. De gemeente heeft op 21 oktober 2019 een vergunning verleend voor de bouw van het park. Omwonenden waren het hier niet mee eens en hebben bezwaar gemaakt tegen deze vergunning. Zij vrezen onder andere voor geluidsoverlast die de windmolens kunnen veroorzaken.

De rechtbank heeft gekeken waarom de gemeente Houten de vergunning heeft verstrekt en welke bezwaren de omwonenden hebben gemaakt. Tijdens deze zaak zijn veel onderzoeken over de precieze plaats, geluid, (slag)schaduw en externe veiligheid van de windmolens aan bod gekomen. Op al deze gebieden heeft de gemeente laten zien dat dat er geen bezwaar is tegen de bouw van het windpark, en zij de vergunning mocht verstrekken.

Het besluit van de gemeente is goed onderbouwd met onderzoeken van onafhankelijke (advies)bureaus, die voldoende borging geven voor de vergunning. Dat betekent overigens niet dat de windmolens geen geluid maken, maar de gemeente heeft in dit geval het maatschappelijke belang van duurzame energie zwaarder laten wegen dan het individuele belang van de omwonenden. De rechtbank vindt dat dit kan.

Naast de door de gemeente Houten verleende vergunning, heeft de provincie Utrecht voorschriften gemaakt voor het draaien van de windmolens. Die zijn nodig om de leefomgeving van de rosse vleermuis te beschermen. Ook moet de eigenaar van het windpark in de gaten houden hoeveel vleermuizen er overlijden. De eigenaar vindt deze voorwaarden te streng en niet goed uitgewerkt. De rechtbank volgt dit standpunt en geeft de provincie vier weken de tijd om hier een nieuwe beslissing over te nemen.