Begin juni 1992 werd het stoffelijk overschot van Milica aangetroffen in een vijver bij de kerk aan de Veldbloemenweg in Zaandam. Zij bleek door steekverwondingen om het leven te zijn gebracht. Op diverse plaatsen in haar lichaam werden spermasporen aangetroffen.

Eerdere uitgebreide rechercheonderzoeken hadden niet geleid tot het vinden van de dader. Door de voortschrijdende ontwikkelingen op het gebied van DNA-onderzoek kon in het najaar van 2017 een grootschalig DNA-verwantschapsonderzoek worden uitgevoerd. De verdachte was 1 van de 2 mannen die hebben geweigerd aan dit onderzoek deel te nemen. Doordat zijn broer wel DNA heeft afgestaan, heeft het onderzoek – in combinatie met andere informatie – toch geleid tot zijn aanhouding.

In Nederland is het de eerste keer dat DNA-verwantschapsonderzoek via een familielid tot het identificeren van een verdachte heeft geleid.

Het openbaar ministerie vervolgde de man voor moord of het samenhangende complex van doodslag en verkrachting (de zogenaamde gekwalificeerde doodslag). De losse strafbare feiten verkrachting en doodslag zijn door het tijdsverloop verjaard. De rechtbank komt tot de conclusie dat de man moet worden vrijgesproken van moord. Voorbedachte rade kan niet worden bewezen.

De rechtbank heeft de man veroordeeld voor het verkrachten en vervolgens doden van Milica van Doorn om te voorkomen dat hij voor de verkrachting zou worden bestraft. De aangetroffen DNA-sporen van de man zijn dadersporen. De verklaring van verdachte dat zijn sperma is aangetroffen omdat hij destijds een geheime (seksuele) relatie met Milica had, wordt door de rechtbank niet geloofd.

De officier van justitie had een gevangenisstraf van 20 jaar geëist met aftrek van het voorarrest. De rechtbank vindt dit een passende straf. De man heeft zich schuldig gemaakt aan een van de ergste strafbare feiten. Hij heeft Milica eerst met geweld verkracht. Daarna heeft hij haar op gruwelijke wijze gedood om te zorgen dat zijn daden ongestraft zouden blijven. De man heeft hierdoor onmetelijk leed toegebracht aan haar familieleden. Omdat de man geen verantwoording voor zijn daden wilde afleggen, hebben de nabestaanden 26 jaar lang, naast hun enorme verlies, ook de onzekerheid moeten dragen of de dader ooit zou worden gevonden. Door de houding van de man zijn ook nu nog veel vragen niet beantwoord. Wat dit voor hen betekent is door de vader en de zussen van Milica tijdens de zitting op waardige en indringende wijze tot uitdrukking gebracht. De verkrachting en dood van Milica heeft de samenleving ernstig geschokt en gevoelens van angst en onveiligheid veroorzaakt.

De oudste zus van Milica heeft haar na haar dood moeten identificeren. Zij heeft een vordering tot schadevergoeding ingediend. Zij heeft shockschade geleden. Zij wil op korte termijn erkenning voor de schade die haar is berokkend. Zij wil weer een normaal leven leiden en vindt een aparte civiele rechtsgang te belastend. Onder de in 1992 geldende wet was maximaal een schadevergoeding van 1500 gulden (omgerekend 680,67 euro) mogelijk. Dit bedrag wijst de rechtbank toe. Ook krijgt de zus reis- en proceskosten vergoed.

Zie ook: Zaak Milica van Doorn