De verdachte was in de middag van 4 april 2021 samen met het slachtoffer en een aantal andere personen bij iemand thuis. Daar werd gedronken en drugs gebruikt. De verdachte is rond middernacht samen met het slachtoffer en diens hond naar de woning gegaan waar hij verbleef  om nog iets te drinken. Daar hebben de verdachte en het slachtoffer ruzie gekregen. Er ontstond een vechtpartij. De verdachte heeft het slachtoffer meerdere keren geslagen en geschopt, ook nadat het slachtoffer op de grond lag. Het slachtoffer is ter plekke overleden. De verdachte heeft het lichaam in een tapijt gewikkeld en in een kast neergelegd. Een dag later heeft de verdachte zich bij de politie gemeld en verteld wat er was gebeurd.

De verdachte heeft verklaard dat hij werd aangevallen door de hond van het slachtoffer. Het slachtoffer zou zijn hond tegen hem hebben opgehitst. Ook zou het slachtoffer hem als eerste een klap hebben gegeven.

De rechtbank vindt bewezen dat de verdachte het slachtoffer opzettelijk heeft gedood door het slachtoffer met zeer veel kracht op verschillende plekken op het lichaam te slaan en het slachtoffer hard te trappen nadat hij op de grond terecht was gekomen. Daardoor ontstond een aanmerkelijke kans dat het slachtoffer aan zijn letsels zou overlijden. Uit zijn handelen blijkt dat de verdachte die kans voor lief heeft genomen.

Hoewel de man verklaarde dat hij werd aangevallen door de hond, vindt de rechtbank niet dat de verdachte het recht had zichzelf te verdedigen omdat de hond zich al buiten de deur bevond toen de verdachte het slachtoffer aanviel. Er was daarom geen noodzaak voor zelfverdediging. En ook als het slachtoffer wel als eerste een klap aan de verdachte zou hebben gegeven, gaat de verdachte niet vrijuit omdat hij dan veel meer geweld heeft gebruikt dan nodig was.

De rechtbank neemt het de verdachte zeer kwalijk dat hij geen hulp van nooddiensten of anderen heeft ingeschakeld toen de ruzie uit de hand liep. Dat deed hij ook niet toen het slachtoffer levenloos op de grond lag. De verdachte heeft door zijn daad de familie, vrienden en bekenden van het slachtoffer onherstelbaar leed toegebracht. Feiten als deze zorgen ook voor gevoelens van onveiligheid in de samenleving. Het nemen van het leven van een ander is zo'n ernstig strafbaar feit, dat hiervoor alleen een langdurige gevangenisstraf in aanmerking komt.

De verdachte, die tijdens de zitting zijn spijt heeft betuigd, is niet eerder veroordeeld voor het plegen van strafbare feiten. De rechtbank vindt gelet op alle omstandigheden een gevangenisstraf van acht jaar op zijn plaats.