In deze zaak zijn 16 aangiftes gedaan van steeds ongeveer dezelfde manier van werken. De beoogde slachtoffers, die telkens op leeftijd waren, werden gebeld door een man die zich voordeed als medewerker van een bank. De zogenaamde medewerker vertelde het slachtoffer dat er verdachte transacties of frauduleuze handelingen waren verricht met de bankrekening van het slachtoffer. In een aantal gevallen werd gezegd dat er een bedrag klaar stond om naar Zuid-Afrika en – in één zaak – naar Nigeria over te worden gemaakt. Om de verdachte transacties te voorkomen moesten de slachtoffers hun pinpas in een envelop stoppen, en hun pincode of inloggegevens doorgeven.
De ‘bankmedewerker’ gaf verder aan dat iemand van de bank bij het slachtoffer zou langskomen om de bankpas op te halen. Vervolgens verscheen een persoon bij de woning van het slachtoffer. Deze persoon nam de bankpas in ontvangst en in enkele gevallen knipte deze persoon de bankpas door en nam deze mee. Nadat de bankpas was opgehaald, werd de telefoonverbinding verbroken met de ‘bankmedewerker’ die de aangever had gebeld. Kort hierna werden, in enkele gevallen door weer andere personen, met de pinpassen (grote) geldbedragen opgenomen bij geldautomaten of aankopen gedaan in verschillende winkels.

De rechtbank stelt vast dat op slinkse wijze van meerdere slachtoffers bankpassen afhandig zijn gemaakt. De telefoon die bij de hoofdverdachte in gebruik was, bevatte een excelbestand met daarin de persoonsgegevens van nagenoeg alle aangevers, waaronder hun telefoon- en bankrekeningnummer. De rechtbank komt tot de conclusie dat de verdachten deel uitmaakten van een groep die in korte tijd verschillende mensen met een zogenaamde babbeltruc hun bankpas en pincode afhandig wist te maken. Daarna werden grote geldbedragen met die bankpas gepind of uitgegeven.

De oplichtingen zijn op schaamteloze wijze aan de lopende band gepleegd, waarbij de verdachten niet hebben stilgestaan bij de gevolgen voor de slachtoffers. De slachtoffers waren op (hoge) leeftijd. Voor hen bestaat de impact niet alleen uit financiële schade, maar met name uit gevoelens van onveiligheid en wantrouwen. De hoogte van de straffen verschillen, omdat niet iedere verdachte aan elk feit heeft deelgenomen.

Naast de cel- en taakstraffen, veroordeelt de rechtbank de verdachten ook tot het terugbetalen van een deel van het met de oplichting verkregen of witgewassen geld. Omdat er steeds maximaal door 4 personen is samengewerkt, wordt het totale bedrag ook door 4 gedeeld. In het geval van de hoofdverdachte gaat dat om ruim 13.000 euro.