De rechtbank stelt in haar vonnis vast dat de moeder als enige gezag (eenhoofdig gezag) over de beide minderjarige dochters had. De man kreeg van de moeder in 2003 toestemming voor een drieweekse vakantie (tot 8 augustus 2003) in Egypte met de kinderen, die toen 6 respectievelijk 2 jaar oud waren. De man is daarna met hen, in strijd met de gemaakte afspraak, in Egypte gebleven, tot aan zijn aanhouding in januari 2018 in België. Daarmee heeft de man de dochters jarenlang aan het wettig gezag van de moeder onttrokken.

Verder overweegt de rechtbank dat het niet uitmaakt of de man wellicht op enig moment in Egypte gezag over de minderjarige meisjes heeft gekregen. Dat doet niet af aan het bij de moeder berustende gezag. De man was daarom niet bevoegd met de kinderen zonder toestemming van de moeder langer dan de afgesproken vakantieperiode in Egypte te blijven.

De officier van justitie eiste een gevangenisstraf van 1 jaar tegen de man. Die eis, zo oordeelt de rechtbank, doet volstrekt geen recht aan de aard en de ernst van de strafbare feiten. De man nam de kinderen mee naar Egypte toen zij nog erg jong waren (6 en 2 jaar), en heeft hen daar zonder toestemming van de moeder bijna 15 jaar bij zich gehouden. Zij werden uit hun vertrouwde omgeving weggehaald, en van hun moeder en broer weggehouden. De man heeft de feitelijke uitoefening van het gezag door de moeder onmogelijk gemaakt. Daarmee heeft hij ernstig inbreuk gemaakt op de fundamentele norm dat kinderen in een beschermde omgeving opgevoed moeten kunnen worden. Gezien de jonge leeftijd was het van groot belang dat de moeder bij de opvoeding en ontwikkeling van de kinderen werd betrokken. De rechtbank neemt de man bijzonder kwalijk dat hij in strijd met de belangen van de meisjes heeft gehandeld. Voor de moeder was het lot van de meisjes grotendeels onbekend. Dat heeft haar en haar zoon emotioneel enorm aangegrepen. Op een gegeven moment kreeg zij toestemming af en toe naar Egypte te komen om haar dochters te kunnen zien, maar dat betrof steeds maar een paar uur. Dat is voor haar telkens weer een kwellende en vernederende ervaring geweest.

De rechtbank kent de moeder voor haar immateriële schade een vergoeding van 25.000 euro toe. De overige gevorderde schade leent zich niet voor bespreking in het strafproces. Die vordering moet bij de burgerlijke rechter aangebracht worden. De gemachtigde van de moeder was niet gemachtigd schade namens de beide dochters te vorderen. Dus heeft de rechtbank die vorderingen niet inhoudelijk beoordeeld.