In 2016/2017 had de luchthaven Schiphol te maken met taxichauffeurs die geen gebruik wilden of mochten maken van de taxistandplaats op de A-baan. De wijze waarop deze taxichauffeurs hun diensten aanboden, leidde tot ongewenste situaties, waaronder oplichting van klanten. De vier mannen maakten deel uit van een groep die bij herhaling klanten aansprak in de aankomsthal of op straat vlakbij Schiphol. De verdachten hadden soms een geel hesje aan of een taxibordje om.

Eenmaal in de taxi reden de verdachten vaak met zijn tweeën of zelfs met zijn drieën met de klant richting de plaats van bestemming. Soms zonder prijsafspraak dan weer zonder zich aan een prijsafspraak te houden. De taxameter werd vaak niet gebruikt of er werd mee gerommeld. Al dan niet op de plaats van bestemming confronteerden zij de klanten met een forse tot exorbitant hoge ritprijs. Als klanten protesteerden tegen een te hoge ritprijs werden zij meestal geconfronteerd met in hun beleving dreigende omstandigheden, zoals stemverheffingen, het vergrendelen van de portieren, niet afgeven van bagage of het onder dwang moeten pinnen bij een geldautomaat. Dat ging soms gepaard met fysieke aanrakingen, als vastpakken en duwen. Het bedrag dat zij buitmaakten, werd meestal onderling verdeeld.

Tijdens carnaval in 2017 verplaatsten de mannen in onderling overleg de oplichtingswerkzaamheden tijdelijk naar het zuiden van Nederland. Daar hanteerden zij een vergelijkbare werkwijze voor het oplichten en afpersen van klanten.

De mannen waren bij verschillende oplichtingen en afpersingen van deze groep betrokken als bijrijder, chauffeur of ronselaar en maakten zo allen in wisselende samenstellingen deel uit van het criminele samenwerkingsverband dat tot doel had om klanten op te lichten of af te persen. 

Dat de mannen het vooral op buitenlandse reizigers hadden voorzien die veelal voor het eerst in Nederland op bezoek waren vindt de rechtbank kwalijk. Deze toeristen waren een relatief makkelijke prooi omdat zij de Nederlandse taal niet machtig zijn en niet bekend zijn met de in Nederlandse gang van zaken. Naast de financiële schade en de overlast, heeft dit voor al deze slachtoffers een schaduw geworpen op hun aankomst en verblijf in Nederland. Door de werkwijze van het criminele samenwerkingsverband is substantieel afbreuk gedaan aan het imago van Nederland in het algemeen en taxichauffeurs in het bijzonder.

De mannen hadden onderling contact over hun aanpak en toonden daarbij weinig tot geen respect voor hun klanten. Zij hebben zich alleen laten leiden door het oogmerk van financieel gewin ten koste van anderen.

De rechtbank vindt niet bewezen dat de groep de bedoeling had om ook geweldsmisdrijven te plegen en vindt, gelet op de ernst van de feiten, in beginsel gevangenisstraffen van een jaar passend. Maar de berechting heeft lang op zich laten wachten (overschrijding van de redelijke termijn met drie jaren). Bovendien werken de mannen geen van allen meer in de taxibranche en hebben zij sindsdien geen strafbare feiten meer gepleegd. Daarom legt de rechtbank lagere gevangenisstraffen op dan geëist door de officier van justitie.

Door twee klanten waren vorderingen tot schadevergoeding ingediend. Alleen de verdachte die aanwezig was bij de oplichting van die klanten is veroordeeld tot het vergoeden van het deel dat te veel betaald is voor de ritprijzen.