Begin december 2016 is bij de politie een melding binnen gekomen dat op 1 december 2016 mogelijk een man werd vastgehouden in een garage in Wormerveer. Vervolgens is op 22 december 2016 het stoffelijk overschot van de man bij het eiland tegenover het strand in Almere Haven gevonden. Er is een onderzoek gestart naar wat er op 1 december 2016 is gebeurd.

Aan de hand van diverse verklaringen, forensisch onderzoek en telecomonderzoek heeft de rechtbank het volgende vastgesteld. Het slachtoffer komt rond 12.30 uur in de garage van verdachte J.K. in Wormerveer. Hij wordt verschillende keren geduwd, en mag de kantine van de garage niet meer verlaten. Ongeveer een half uur later komen de verdachten R.M. en B.D. bij de garage. Tijdens telefoongesprekken van de man met verschillende getuigen zegt de man dat hij wordt vastgehouden en geld moet betalen. Verdachten R.M. en B.D. zijn vervolgens weggegaan en hebben onderweg verdachte D.D. meegenomen. Bij een getuige hebben ze 2.000 euro opgehaald, waarna ze terug zijn gegaan naar de garage. Daar is de man door verdachte D.D. uitgescholden, bedreigd en geslagen. Dat alles is gefilmd door verdachte B.D. Verdachte R.M. heeft de man ook anderen laten bellen om geld te overhandigen.

Rond 16.00 uur komen verdachten L.B.,  M.F. en een 3e persoon in een Chrysler naar de garage. Het slachtoffer wordt door verdachte L.B. geslagen en vervolgens gedwongen in de Chrysler te stappen. Ze rijden richting Almere. In Almere toont verdachte L.B. het slachtoffer een vuurwapen om druk op hem uit te oefenen. De getuige bij wie ze geld wilden halen, heeft geen geld gegeven. Daarna zijn ze richting het strand van Almere Haven gereden. Daar moest het slachtoffer uitstappen en is er weer een vuurwapen op hem gericht. Op enig moment heeft het slachtoffer weg kunnen rennen. Verdachten L.B., M.F. en de 3e persoon hebben gezocht maar hem niet meer kunnen vinden.

Anders dan de officier van justitie gaat de rechtbank er niet van uit dat de 40-jarige verdachte A.C. de 3e persoon in de Chrysler is geweest. Geen van de getuigen of medeverdachten heeft hem op 1 december 2016 gezien en evenmin is gebleken dat er telefonisch contact met hem is geweest. Er is onvoldoende bewijs dat hij zelf het telefoonnummer dat aan hem wordt toegeschreven, op 1 december heeft gebruikt. Ook overigens blijkt niet van enige betrokkenheid. Hij wordt daarom vrijgesproken.

Wat de andere verdachten hebben gedaan, hetzij in Wormerveer hetzij in Almere, ziet de rechtbank als iemand wederrechtelijk van zijn vrijheid beroven en beroofd houden. En niet, zoals de officier van justitie, als gijzeling. Het is niet bewezen dat de verdachten geprobeerd hebben andere personen dan de gegijzelde te dwingen iets te doen (zoals geld betalen) of niet te doen. De verdachten hebben nauwelijks contact gehad met andere personen over het betalen van geld. Daarom worden ze vrijgesproken van de gijzeling van het slachtoffer.

Voor elke verdachte geldt dat hij of zij aan de vrijheidsberoving waaraan het slachtoffer zich niet kon onttrekken, een wezenlijke bijdrage heeft geleverd. Ze vormden een getalsmatige en fysieke overmacht; ieder heeft iets gedaan, waardoor er sprake is geweest van een nauwe en bewuste samenwerking (medeplegen) bij de vrijheidsberoving, in Wormerveer tussen verdachten J.K., R.M., B.D. en D.D. en in Almere tussen verdachten M.F. en L.B. en een ander.

Op grond van het schouwverslag en de diverse deskundigen onderzoeken gaat de rechtbank ervan uit dat het slachtoffer door verdrinking is overleden. Maar zij vindt niet dat de dood van het slachtoffer aan het handelen van verdachten L.B. en M.F. kan worden toegerekend. Er is geen  relevant bewijs waaruit blijkt hoe, waar, wanneer en onder welke verdere omstandigheden het slachtoffer is verdronken en of de beide verdachten daarvan op de hoogte waren. Het overlijden van het slachtoffer is niet voorzienbaar geweest. Weliswaar is het slachtoffer van zijn vrijheid beroofd en is nogmaals met het vuurwapen naar hem gewezen, waarna hij is gevlucht, maar dat is onvoldoende om diens dood aan de verdachten L.B. en M.F. toe te rekenen. Beiden worden vrijgesproken van die strafverzwarende omstandigheid.

De verdachten worden voor de vrijheidsberoving tot gevangenisstraffen veroordeeld. Deze straffen zijn fors lager dan de officier van justitie eiste, de rechtbank komt tot een aanzienlijk andere bewezenverklaring. De rechtbank houdt rekening met het overschrijden van de redelijke termijn, het heeft te lang geduurd voordat de verdachten zijn berecht, en met eventuele eerdere veroordelingen. Verder heeft de rechtbank meegewogen dat de verdachten geen oog hebben gehad voor de persoonlijke vrijheid en integriteit van het slachtoffer maar dachten hem op deze intimiderende wijze te kunnen bewegen geld aan verdachte D.D. af te dragen. Die vorm van eigenrichting kan niet getolereerd worden.

Dat leidt tot de volgende straffen, waarvan een deel, 90 dagen/3 maanden, voorwaardelijk is met een proeftijd van 2 jaar:

Voor de vrijheidsberoving in Wormerveer:
-135 dagen gevangenisstraf voor de 49-jarige verdachte J.K. vanwege zijn faciliterende rol. Daarnaast een werkstraf van 90 uur. Voor hem geldt nog dat de strafzaak aanzienlijke gevolgen voor het voortbestaan van zijn garage heeft gehad.
-217 dagen voor de 50-jarige verdachte R.M. vanwege zijn actieve rol. Hij onderhield contact met de getuigen en de medeverdachten.
-196 dagen voor de 44-jarige verdachte B.D. Hij heeft geen leidende rol gehad maar zijn forse aanwezigheid in de garage moet hebben bijgedragen aan het angstige gevoel van het slachtoffer. Hij heeft gefilmd.
-5 maanden voor de 41-jarige verdachte D.D. Zij voelde zich opgelicht en wilde 4000 euro van het slachtoffer krijgen. Ook zij heeft in de vrijheidsberoving een rol gespeeld.

Voor de vrijheidsberoving in Almere:
-9 maanden voor de 42-jarige verdachte L.B. Hij heeft het slachtoffer meegenomen richting Almere, hem geslagen en bedreigd met het vuurwapen.
-8 maanden voor de 37-jarige verdachte M.F. Hij faciliteerde de vrijheidsberoving in de Chrysler.
Bij alle verdachten, met uitzondering van verdachte D.D., is het onvoorwaardelijk gedeelte van de opgelegde straf niet hoger dan het voorarrest.