‘De mensen in de buurt doen alles om ons weg te krijgen. We zijn niet welkom. Deze mensen hebben mijn auto gesaboteerd, ze hebben mijn huis beschadigd. Ze hebben hun verklaringen met elkaar afgesproken. Mijn vrouw en zoon zijn al terug naar Zweden’, zegt Boris via een tolk op luide toon in prima Engels, daarbij voortdurend tolk en rechter onderbrekend.

‘U hebt geschreven dat het liefde op het eerste gezicht was toen u Styx in het asiel zag. De hond is bij u in huis gekomen en u bent hem gaan trainen. Kunt u uitleggen wat die training inhield?’, vraagt politierechter Roché. Boris: ‘Styx was 2 jaar oud toen we hem kregen en onzeker en agressief tegen andere honden en tegen mensen. We hebben zijn zelfvertrouwen opgebouwd. Hij is een waakhond, en die je moet je snel trainen. Mentaal lijkt hij op een wolf.’ En zo’n beest moet je wel kort houden. ‘Er moet structuur zijn. Je moet zelf ook stabiel en rustig zijn.’

Als we 3 getuigen mogen geloven, dan is Boris op die 18e januari van dit jaar in het park allesbehalve rustig. Zij zien een man in een lange jas die een hond op zijn kop en op zijn lijf slaat. ‘Ik sla Styx nooit. Hij blafte en sprong en ik leidde hem weg’, reageert Boris. De politierechter: ‘1 getuige heeft verklaard dat u het commando lay down aan uw hond gaf. Deze getuige zag dat u de hond begon te slaan met de hondenriem, wel 5 tot 10 keer. De getuige liep door maar zag u later weer. Wederom sloeg u de hond. U stopte toen een jongen langskwam, maar nadat deze was vertrokken ging u door met slaan.’ Boris: ‘Ik heb Styx getraind om zijn kop op de grond te leggen. Een hyperactieve hond komt zo tot rust. Ik werd aangestaard door mensen, en daar houd ik niet van. De hond wordt er ook onrustig van.’ De rechter: ‘Die mensen zeggen dat ze keken omdat u de hond sloeg,’ ‘Laster en leugens. Ze verzinnen een verhaal’, reageert Boris. ‘Dan hebben ze het over een ketting waarmee ik geslagen zou hebben, dan over een zweep, dan weer over een riem. Het verbaast mij dat u daar niets over zegt!’ 

De conditie van Styx is wat aan de schrale kant, maar hij is niet verwaarloosd, rapporteert een dierenarts na de inbeslagname. De hond is wel wat angstig. ‘Hoe kan het nou dat het asiel heeft verklaard dat de hond bij hen juist open en sociaal naar mensen was?’, vraagt officier van justitie Eising. ‘Waarschijnlijk was hij angstig omdat hij bij mij was weggehaald. Dit ras heeft 1 baas. Toen de politie binnenviel om de hond op te halen, hebben ze hem getraumatiseerd. Bij mij was hij blij’, reageert Boris.

Voordat officier Eising ingaat op de straf die hij zou moeten krijgen, heeft de politierechter een waarschuwing voor Boris: ‘Ik wil u vragen om u stil te houden. U praat er niet doorheen als de officier van justitie het woord voert, ook niet als u het er niet mee eens bent of als u emotioneel wordt.’ Dat wordt niet gemakkelijk, want officier Eising vindt dat hij Styx heeft mishandeld. De getuigen zijn zeer geloofwaardig. Ze hebben allemaal gezien dat Boris de hond sloeg. De officier: ‘De hond piepte en jankte. Een hond trainen is iets anders dan hem mishandelen. Mijnheer zegt dat het niet is gebeurd en dat de buurt hem weg wil hebben. Het frappante is dat deze mensen elkaar niet kennen en ook mijnheer niet kennen.’

Boris verdient een taakstraf van 40 uur, een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 weken en een houdverbod van honden, met een proeftijd van 3 jaar. Styx moet weg bij Boris en moet verbeurd worden verklaard. En dat allemaal omdat 3 getuigen gezien zouden hebben dat Boris zijn hond mishandelde? ‘Op de groepsapp over Styx zitten ontzettend veel mensen die totaal niets begrijpen van die zogenaamde mishandeling. Ze kennen mijnheer helemaal niet als iemand die Styx slaat’, zegt advocate De Blieck. Wat hebben die getuigen nou eigenlijk gezien? ‘Heeft mijnheer de hond geslagen? Of had-ie een hondenriem in zijn hand en heeft hij de hond naar de grond gecommandeerd? Ik weet het niet, maar omdat zo veel mensen die hem kennen zo veel tegenbewijs leveren, vind ik dat mijn cliënt moet worden vrijgesproken.’ Styx moet ook terug naar Boris. Dat wordt lastig. Officier van justitie Eising: ‘De hond kan niet meer terug. Hij is bij een nieuwe eigenaar, bij wie hij een gouden mandje heeft gevonden.’

‘Wat is dat voor fascistische onzin van die zogenaamde getuigen?’, roept Boris als hij het laatste woord krijgt. ‘Ik vecht mijn hele leven al tegen fascisten.’ De rechter: ‘Als u niets hebt aan te vullen over de hond, dat sluit ik het onderzoek. Een kort, laatste woord; geen politieke bespiegelingen.’ Boris: ‘Een klein groepje wil van mij af. Natuurlijk zeggen ze dat ze elkaar niet kennen, maar ze hebben volop tijd gehad om hun verklaringen op elkaar af te stemmen. De politie heeft hun verklaringen nooit in twijfel getrokken en nooit naar mij willen luisteren. De officier van justitie had haar werk moeten doen en die mensen moeten onderzoeken.’

De rechter heeft genoeg gehoord. ‘Ik was van plan om te zeggen dat u uw hond Styx terug kunt krijgen, maar ik hoor net dat de hond naar een ander is overgegaan. U heeft recht op een schadevergoeding.’ Maar voegt politierechter Roché er onmiddellijk aan toe: ‘Dat betekent niet dat ik u vrijspreek van mishandeling van de hond.’ De politierechter vindt de getuigenissen consistent en de getuigen betrouwbaar. ‘Op Facebook zeggen mensen dat ze nooit hebben gezien dat u uw hond mishandelt, maar hun verklaringen gaan niet over 18 januari 2021. Zij waren niet in het park en kunnen de waarnemingen van de 3 getuigen niet ontkrachten.’ De rechter geeft Boris een werkstraf van 40 uur, waarvan 20 uur voorwaardelijk. ‘Ik zie geen aanleiding voor een houdverbod. Dat vind ik te ver gaan voor dit incident.’

Boris is boos. ‘Ik ga in beroep want u bent duidelijk incompetent. Ik wil 100.000 duizend euro schadevergoeding voor het wegnemen van de hond. Ik zal het opnemen met mijn ministerie van Buitenlandse Zaken.’

* Dit is niet zijn echte naam.

Lees hier meer 'Op de Rol'-verhalen.