Het voorval gebeurde op 2 september 2018 toen het slachtoffer met andere kinderen buiten aan het spelen was. Het slachtoffer werd geraakt in de borst en liep een klaplong op. De kogel zit nog in zijn borstholte omdat het te risicovol is die te verwijderen. Volgens de rechtbank waren er twee mogelijkheden hoe het incident heeft kunnen gebeuren.

In het eerste scenario zou de 12-jarige jongen van dichtbij hebben geschoten. Dit is verklaard door twee getuigen van 5 jaar en een van 6 jaar. Het slachtoffer zou zijn beschoten toen zij even in het gras van een spel aan het uitrusten waren. Toen de moeder van het slachtoffer haar zoontje hoorde huilen, rende ze naar hem toe. Zij heeft toen de 12-jarige jongen op de fiets op straat gezien.

Het tweede scenario is gebaseerd op de verklaring van de 12-jarige jongen zelf. Hij zei dat hij met de luchtbuks uit het raam van zijn slaapkamer heeft geschoten. Hij zou hebben gericht op een bordje op een hek bij het huis waar de kinderen aan het spelen waren. Toen hij uit het raam keek, zag hij niemand. Vervolgens pakte hij de luchtbuks, heeft deze geladen, is op een kistje gaan staan en heeft snel geschoten omdat hij niet door zijn ouders betrapt wilde worden. Daarna hoorde hij iemand huilen. Niet veel later is hij op zijn fiets rondjes gaan rijden en heeft hij de moeder van het slachtoffer gezien.

De rechtbank gaat uit van het tweede scenario. Volgens de rechtbank is het niet aannemelijk dat de 12-jarige jongen, die in een T-shirt was gekleed, de luchtbuks op zijn fiets heeft meegenomen door de afmetingen en het gewicht ervan. Ook heeft de moeder van het slachtoffer niet verklaard een luchtbuks te hebben gezien toen ze de jongen op zijn fiets op straat zag, terwijl dit wel voor de hand zou liggen. De verklaringen van de drie getuigen zijn bovendien niet eensluidend op bepaalde punten, met name het signalement. Dit kan door hun zeer jonge leeftijd komen. Verder werden de verklaringen van twee van hen pas anderhalve week later opgenomen waardoor ze kunnen zijn beïnvloed. Het slachtoffer zelf heeft ook geen luchtbuks gezien.

De luchtbuks was legaal te koop en volgens de rechtbank heeft de jongen het slachtoffer niet met opzet willen verwonden, laat staan doden. Door zijn leeftijd kon hij niet inschatten wat de gevolgen konden zijn van zijn actie. Maar hij is wel behoorlijk onvoorzichtig geweest, vindt de rechtbank. Hij wist dat de luchtbuks gevaarlijk was en dat hij hem niet mocht pakken van zijn ouders. Hij heeft dit toch gedaan en ermee geschoten, zonder goed te kijken of iemand in de schietlijn stond. Het had heel anders voor het slachtoffer kunnen aflopen, oordeelt de rechtbank.

Bij de strafoplegging heeft de rechtbank er rekening mee gehouden dat de jongen in de eerste verklaringen bij de politie heeft gelogen over wat er is gebeurd. In een latere verklaring gaf de jongen dit toe. Ook is meegewogen dat het incident al ruim 2 jaar geleden gebeurde. Dat is zeker in jeugdstrafzaken onwenselijk omdat juist die een opvoedkundig effect moeten kunnen hebben. Daarom horen ze binnen 16 maanden berecht te worden. De jongen heeft nu lang in onzekerheid gezeten.