De rechtbank oordeelt dat er weinig twijfel bestaat dat de gemeente Velsen inderdaad de vrouw heeft gedwongen het verzoek tot kinderalimentatie in te dienen, anders zou een korting op haar uitkering dreigen. Dit past in een beleidslijn die meer gemeenten hanteren: de gemeente kort de uitkering van de bijstands- en alimentatiegerechtigde als deze niet via de rechter de alimentatie aanvraagt, in plaats van de uitkering te verhalen op de alimentatieplichtige.
De rechtbank vindt dat er zeker nodige gevallen zijn waardoor deze beleidslijn te billijken valt. In dit geval vindt de rechtbank het schrijnend dat de gemeente Velsen de man en de vrouw op kosten jaagt door de vrouw te dwingen deze procedure bij de rechtbank te starten. Terwijl de man en de vrouw moeten rondkomen van een absoluut minimum inkomen. Het moet voor de gemeente voor de aanvang van deze procedure duidelijk zijn geweest dat van kinderalimentatie geen sprake zou kunnen zijn vanwege de schuldensituatie waarin de man zich bevindt.
Volgens de rechtbank heeft het er hier schijn van dat de gemeente de papieren werkelijkheid van een checklist volgde, zonder de werkelijke situatie van de betrokken burgers te beoordelen. Omdat de wettelijke grondslag ontbreekt, kan de rechter de gemeente niet veroordelen tot het betalen van de kosten van deze procedure. De man en de vrouw moeten hun eigen kosten voor deze procedure dragen.
