Het verkeersstrafrecht is complex. Een kleine onoplettendheid kan verschrikkelijke gevolgen hebben terwijl een grove verkeersfout zonder slachtoffers kan aflopen. De rechter moet altijd onderzoeken of iemand het ongeval heeft veroorzaakt en zo ja, in hoeverre dat hem/haar te verwijten is. De rechter moet daarbij oorzaak en gevolg scheiden, wat op onbegrip kan stuiten, helemaal als er dodelijke slachtoffers vallen. Voor de bewezenverklaring is echter niet het letsel of de dodelijke afloop bepalend maar de mate van verwijtbaarheid die de veroorzaker van het ongeval kan worden gemaakt.
In deze zaak vindt de rechtbank bewezen dat verdachte, na gebruik van een forse hoeveelheid alcohol en verschillende soorten harddrugs, met een enorm hoge snelheid van rond de 195 km/u waar 120 km/u is toegestaan heeft gereden, als gevolg waarvan een zeer ernstig ongeval is ontstaan waarbij meerdere auto’s waren betrokken, waaronder de auto van de dodelijke slachtoffers en de auto van de zwaargewonde man.
Door al deze gedragingen heeft verdachte in juridische zin schuld aan het ongeval, hetgeen hij ook heeft bekend.
De rechtbank vindt - alles afwegend - dat het gedrag van verdachte zeer onvoorzichtig en onoplettend is geweest met verschrikkelijke gevolgen, die ook volledig aan verdachte kunnen worden toegerekend.