De verdachte is na zijn aanhouding onderzocht door deskundigen van het Nederlands Forensisch Instituut. Deze deskundigen zijn tot de conclusie gekomen dat de verdachte lijdt aan een psychische stoornis in de zin van de chronisch psychotische aandoening schizofrenie en dat hij hier – toen hij zijn zoontje om het leven bracht – volledig door werd beïnvloed. De deskundigen hebben de rechtbank om die reden geadviseerd om de verdachte volledig ontoerekeningsvatbaar te verklaren. 

De rechtbank heeft zich nog wel de vraag gesteld of de verdachte enige vorm van eigen schuld heeft gehad bij het ontstaan van de psychose waarin hij tot zijn daad is gekomen, nu hij uit eigen beweging was gestopt met het innemen van zijn antipsychotische medicatie (die hij al jaren gebruikte omdat hij in het verleden reeds eerder een psychose heeft gehad). Volgens de deskundigen is dit echter geen bewuste keuze van de verdachte geweest, maar hangt dat rechtstreeks samen met zijn ziektebeeld. 

De rechtbank heeft zich met de conclusies en het advies van de deskundigen verenigd en heeft dit overgenomen. De rechtbank is daarmee van oordeel dat verdachte ten tijde van het plegen van het ten laste gelegde als volledig ontoerekeningsvatbaar moet worden beschouwd. De rechtbank acht verdachte daarom niet strafbaar en heeft hem ontslagen van alle rechtsvervolging. 

Vanwege de volledige ontoerekeningsvatbaarheid van verdachte kan aan hem geen straf worden opgelegd. De rechtbank is het met de deskundigen eens dat het voor de beveiliging van de samenleving nodig is dat de verdachte verplicht wordt behandeld. Om die reden heeft zij hem de maatregel van terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege opgelegd. Aan deze maatregel is geen maximumduur verbonden.