De reden daarvoor is dat het gokbedrijf in die periode niet over een vergunning van de Kansspelautoriteit beschikte om deze online kansspelen in Nederland te mogen aanbieden. Dit terwijl de Wet op de kansspelen het aanbieden van kansspelen zonder vergunning uitdrukkelijk verbiedt. De rechtbank heeft de kansspelovereenkomst nietig verklaard omdat deze was gesloten in strijd met dit wettelijke verbod. 

Het gokbedrijf heeft verschillende redenen aangevoerd waarom zij meent dat dit wettelijke verbod niet de strekking heeft om de geldigheid van daarmee strijdige overeenkomsten aan te tasten, althans dat het die strekking verloren heeft. In het vonnis zet de rechtbank uiteen waarom zij daar niet in mee gaat. De nietigheid van de overeenkomst leidt er uiteindelijk toe dat het gokbedrijf het verlies dient terug te betalen.

De zaak betreft overigens een zogeheten verzetzaak. Dat wil zeggen dat het gokbedrijf in eerste instantie niet verschenen was om verweer te voeren, waarna de rechtbank verstek heeft verleend en de vordering van de speler heeft toegewezen. Tegen dit verstekvonnis is het gokbedrijf in verzet gekomen, en heeft zij alsnog verweer gevoerd. Het verzet wordt ongegrond verklaard omdat de speler uiteindelijk in het gelijk is gesteld.