De veroordeelde heeft het slachtoffer, een boekhouder, in zijn kantoor in Heeg opgezocht. Hij heeft het slachtoffer gedwongen zijn bankpas en pincode af te staan, en daarmee € 17.000,- overgeboekt naar de bankrekening van zijn ex-schoonzoon. Vervolgens heeft hij een mail verzonden aan zijn ex-schoonzoon, waardoor het moest lijken alsof dit een nabetaling uit een erfenis was. In deze mail was ook vermeld dat het geld gedeeld moest worden met de veroordeelde.

Daarna is het slachtoffer met een touw verwurgd. Veroordeelde heeft zelf verklaard dat het slachtoffer eerst bij hem het touw om de hals deed, waartegen hij zich in paniek zou hebben verdedigd door de lus om de hals van het slachtoffer te doen. Dit leidde tot de verwurging (noodweerexces). De rechtbank volgt dat verweer echter niet, omdat dit alternatieve scenario oncontroleerbaar is en deels wordt tegengesproken door technisch bewijs. De rechtbank is van oordeel dat de veroordeelde heeft geprobeerd om een zelfdoding in scène te zetten. Hij heeft later een deel van het verdwenen geld gebruikt om zijn schulden af te lossen.

Bij de strafoplegging heeft de rechtbank meegewogen dat de veroordeelde voor eigen gewin iemand het leven heeft ontnomen, waarbij hij zeer berekenend te werk is gegaan. Naast de onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 16 jaar moet de man ook materiële en immateriële schade vergoeden, tot een bedrag van in totaal € 41.810,06 aan de nabestaanden. Een deel van dat bedrag wordt aangewend voor het opstellen van een gedenkmonument voor het slachtoffer.