De man heeft verklaard dat hij op de avond van de branden een wandeling door het bos heeft gemaakt in de buurt van een zorginstelling. Tijdens die wandeling heeft hij meerdere sigaretten gerookt, en de brandende peuken het bos in geschoten.

Naar het oordeel van de rechtbank is het algemeen bekend dat er een aanmerkelijke kans bestaat dat een nog brandende sigarettenpeuk brand kan veroorzaken. Dat de man die aanmerkelijke kans bewust heeft aanvaard, blijkt onder andere uit zijn eigen verklaringen. Ook is hij door zijn begeleiders meermaals gewaarschuwd dat hij beter niet kon roken tijdens zijn wandelingen door het kurkdroge bos.

De rechtbank neemt in aanmerking dat, wanneer de branden niet zo tijdig waren ontdekt, er een veel groter gebied had kunnen afbranden. Ten tijde van de branden waren er mensen aanwezig in zowel de omliggende bosgebieden als de nabijgelegen zorginstellingen. Naar het oordeel van de rechtbank is er dan ook sprake geweest van levensgevaar en gevaar voor zwaar lichamelijk letsel.

Bij verdachte, die door een psychiater en een psycholoog is onderzocht, is onder meer sprake van een verstandelijke beperking, een persoonlijkheidsstoornis, een depressieve stoornis en een posttraumatische stressstoornis. De conclusie van deskundigen is om het ten laste gelegde verminderd aan verdachte toe te rekenen. De rechtbank heeft die conclusie overgenomen.

De rechtbank gaat er vanuit dat het strafbare handelen van verdachte in overwegende mate is bepaald door zijn psychische gesteldheid. Daarom legt de rechtbank hem een gevangenisstraf op die gelijk is aan de duur van het voorarrest, 232 dagen. De rechtbank gelast dat verdachte ter beschikking wordt gesteld en stelt daarbij een aantal voorwaarden, waaronder een klinische opname, gevolgd door een ambulante behandeling.