De eiseres in deze zaak is een erkende gedupeerde van de kinderopvangtoeslagaffaire. Op basis van de Wet hersteloperatie toeslagen (Wht) kunnen gedupeerden aanspraak maken op overname van privé-schulden, mits deze aan de wettelijke voorwaarden voldoen. De eiseres had een schuld van €10.800 aan haar ouders, vastgelegd in haar testament. Hierin stond dat zij het bedrag zou terugbetalen en dat, als dat niet gebeurde, haar erfgenamen de schuld na haar overlijden moesten voldoen. Hiermee werd volgens het ministerie niet voldaan aan het wettelijk vereiste dat de schuld voor genoemde datum opeisbaar moest zijn.

De rechtbank oordeelde dat de minister ten onrechte geen toepassing had gegeven aan de hardheidsclausule van artikel 9.1, tweede lid, van de Wht. Deze bepaling stelt dat in uitzonderlijke gevallen kan worden afgeweken van een strikte regel als deze in een specifieke situatie oneerlijk of onredelijk uitpakt.

De rechtbank benadrukte dat zij van de wetgever (artikel 8:41a van de Algemene wet bestuursrecht) de opdracht heeft gekregen om geschillen zoveel mogelijk definitief te beslechten. De schuldenaanpak voor toeslagenouders is juist gericht op het realiseren van een nieuwe start. Mede gezien de feiten en omstandigheden in deze zaak, zag de rechtbank aanleiding om zelf te beslissen en een definitief einde aan de onzekerheid te maken.