De rechtbank acht in de eerste plaats bewezen dat Van E. door medeverdachte E. is omgekocht. Er is sprake van een langdurig patroon waarbij goederen door E. gratis, dan wel onder de marktwaarde, geleverd werden aan Van E. in privé. In sommige gevallen is er een concrete tegenprestatie en is in feite voor de goederen betaald door Jumbo, door betaling van een sponsorfactuur aan door E. aangedragen motorraceteams. Bij andere giften had E. in elk geval de intentie om een voorkeursbehandeling te krijgen en voordeel te trekken uit de positie van Van E. bij Jumbo. E. heeft hieraan ook flink verdiend.

De rechtbank acht daarnaast bewezen dat Van E. zich schuldig heeft gemaakt aan valsheid in geschrifte ten aanzien van vier sponsorfacturen. Die aan Jumbo gerichte sponsorfacturen hadden namelijk niet alleen betrekking op sponsorgeld, maar zagen ook op spullen die Van E. in privé werden geleverd. Eén van die sponsorfacturen was afkomstig van het bedrijf van medeverdachte H. Ook in zijn zaak acht de rechtbank valsheid in geschrifte bewezen.

De rechtbank heeft Van E. ook veroordeeld voor witwassen. In zijn woning en werkplaats werd in totaal een bedrag van € 448.052,60 aangetroffen. Een deel daarvan lag in een Jumbo-tas in een koelkast en in enveloppen tussen boeken. Het geldbedrag bestond deels uit biljetten van € 500,-, € 200,- en € 100,-. De rechtbank acht bewezen dat het voor een bedrag van € 427.607,60 om crimineel geld gaat. De door Van E. zelf en door zijn familie en vrienden afgelegde verklaringen over de gestelde legale herkomst bleken steeds oncontroleerbaar, ongeloofwaardig en/of onjuist.

E. stond mede terecht voor een viertal fiscale delicten. De rechtbank acht bewezen dat sprake is geweest van het opzettelijk niet voeren van een deugdelijke administratie door zijn autobedrijf. Op basis van die ondeugdelijke administratie zijn opzettelijk onjuiste en onvolledige aangiften omzet-, vennootschaps- en inkomstenbelasting ingediend. Ook die feiten acht de rechtbank dus bewezen.

Tot slot heeft de rechtbank in de zaak van E. ook twee gevallen van hypotheekfraude bewezen verklaard, in de vorm van valsheid in geschrifte. E. heeft die feiten bekend. Voor één van die gevallen van hypotheekfraude stond ook medeverdachte T. terecht. Zij was de hypotheekbemiddelaar. Ook in haar zaak komt de rechtbank tot een bewezenverklaring. 

De rechtbank heeft onder meer overwogen dat Van E. zich als CEO van Jumbo gedurende een langere periode schuldig heeft gemaakt aan (passieve) omkoping. Het blijft gissen waarom Van E. – die gewaarschuwd man was – zich opnieuw met E. heeft ingelaten. Van E. heeft zich ten koste van Jumbo verrijkt met geld en spullen.  Ook heeft Van E. valsheid in geschrifte gepleegd, waardoor Jumbo op het verkeerde been is gezet en financiële schade heeft geleden.  Tot slot heeft Van E. een groot geldbedrag witgewassen, waardoor onderliggende criminaliteit wordt gefaciliteerd. Het is ook duidelijk dat dit witwassen heeft plaatsgevonden in de context van zware georganiseerde criminaliteit.

Bij de strafoplegging heeft de rechtbank in het bijzonder meegewogen dat sprake is van ernstige ondermijnende delicten gedurende een langere periode, gepleegd door iemand met een voorbeeldfunctie. Een deels voorwaardelijke gevangenisstraf zoals geëist doet geen recht aan de ernst van de feiten, terwijl er ook geen aanleiding is voor een voorwaardelijk strafdeel. De rechtbank heeft Van E. daarom veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 24 maanden.

E. heeft gedurende een periode van meerdere jaren Van E. omgekocht. Hij heeft zich ook schuldig gemaakt aan meerdere fiscale delicten en aan hypotheekfraude. E. is vrijwel direct na een eerdere veroordeling doorgegaan met het plegen van fraudedelicten en heeft zich gedurende lange tijd aaneengesloten bezig gehouden met criminele activiteiten. Zijn eigen gewin lijkt zijn enige drijfveer te zijn. De gepleegde feiten hebben ook plaatsgevonden in de context van zware georganiseerde criminaliteit. Omdat de rechtbank uitgaat van een lager fiscaal nadeel dan het openbaar ministerie, is de rechtbank enigszins afgeweken van de strafeis. De rechtbank heeft aan E. een gevangenisstraf opgelegd van 42 maanden met aftrek van voorarrest. Daarnaast heeft de rechtbank aanleiding gezien om E. een bestuursverbod op te leggen voor een periode van 9 jaar. Dat heeft de rechtbank gedaan om te voorkomen dat E. opnieuw zal frauderen met een rechtspersoon. E. zat in verband met deze strafzaak niet meer gedetineerd; zijn voorlopige hechtenis was eerder geschorst. De rechtbank heeft echter een nieuwe belangenafweging gemaakt en die schorsing nu opgeheven, zodat E. ook in deze strafzaak weer gedetineerd raakt.

De rechtbank heeft verdachte H. veroordeeld tot taakstraf van 60 uren. Ook verdachte T. krijgt een taakstraf van 60 uren, maar dan deels voorwaardelijk.

De uitspraken komen zo spoedig mogelijk online.