De deskundigen hebben bij verdachte vastgesteld dat ten tijde van het plegen van het strafbare feit sprake was van een gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens, als ook een ziekelijke stoornis en hebben geconcludeerd dat verdachte als verminderd toerekeningsvatbaar moet worden aangemerkt en dat sprake is van een hoog recidivegevaar. Volgens de deskundigen heeft verdachte, gelet op de ernst van zijn problematiek, een intensieve, klinische en langdurige behandeling nodig. Tbs met voorwaarden is volgens de deskundigen daartoe onvoldoende. Zij hebben oplegging van de maatregel terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege geadviseerd. De rechtbank heeft de conclusies van de deskundigen tot de hare gemaakt en hun adviezen overgenomen.

De rechtbank heeft geoordeeld dat naast de maatregel terbeschikkingstelling met verpleging van overheidswege een gevangenisstraf aan verdachte moet worden opgelegd. Bij de bepaling van de duur van de gevangenisstraf heeft de rechtbank enerzijds rekening gehouden met de ernst van het bewezenverklaarde feit, de strafverzwarende omstandigheden waaronder het feit heeft plaatsgevonden en de gevolgen daarvan voor de nabestaanden. Anderzijds heeft de rechtbank rekening gehouden met het feit dat verdachte verminderd toerekeningsvatbaar moet worden geacht en het feit dat verdachte een langdurige, intensieve behandeling nodig zal hebben.

Daar waar bij een volledige toerekeningsvatbare verdachte een gevangenisstraf van tien jaren op zijn plaats zou zijn geweest, heeft de rechtbank geoordeeld dat alle belangen afwegende, de eis van de officier van justitie in deze zaak en voor deze verdachte passend en geboden is.

De rechtbank heeft de vorderingen tot schadevergoeding van de nabestaanden grotendeels niet ontvankelijk verklaard. Het betrof hier onder meer affectieschade, shockschade en schade door gederfd levensonderhoud.