De jongeman heeft verklaard dat hij vanaf de zomer 2015 zelfmoordneigingen had en op 1 september wakker werd met de gedachte zelfmoord te plegen. Hij was bang dat zijn moeder, zusje en oma hem zouden tegenhouden en besloot daarom hen om het leven te brengen. Diezelfde ochtend kneep hij zijn zusje haar keel dicht en sloeg hij zijn moeder en oma met een halter, waarvan hij zelf een soort hamer had gemaakt, meerdere keren op hun hoofd. Omdat hij zeker wilde weten dat ze dood waren, ging hij nog een keer bij hen kijken. Hij sloeg zijn oma en moeder nogmaals meerdere keren en controleerde bij de laatste wurging van zijn zusje of ze nog hartslag had. De rechtbank oordeelt dat sprake is van drievoudige moord, omdat de jongeman kort gezegd het voorgenomen plan had hen om het leven te brengen en voldoende tijd en gelegenheid had af te zien van zijn plan.

Bij het bepalen van de straf weegt de rechtbank mee dat de jongeman op gruwelijke en nietsontziende wijze zijn moeder, oma en zusje om het leven heeft gebracht. De 3 slachtoffers waren geheel machteloos tegen het explosieve geweld door hun (klein)zoon en broer. De laatste momenten van hun leven zullen verschrikkelijk zijn geweest. Met zijn handelen bracht hij onherstelbaar leed en onmetelijk veel verdriet toe aan de nabestaanden van de slachtoffers. Het moet daarbij voor hen onverteerbaar zijn dat de jongeman geen enkel gevoel van spijt zegt te hebben. De rechtbank oordeelt dat een lange celstraf op zijn plaats is.

Volgens de advocaat van de jongeman valt niet uit te sluiten dat hij volledig ontoerekeningsvatbaar was tijdens het ombrengen van zijn familieleden. Daarom vroeg de advocaat de rechtbank de man te ontslaan van alle rechtsvervolging. De rechtbank oordeelt echter dat de jongeman wel enig besef had van zijn handelen, omdat hij enkele bewuste en rationele keuzes maakte. Zo ging hij meerdere keren terug naar de slachtoffers om zeker te weten dat ze niet meer leefden, waste hij bloedvlekken weg en ging hij naar het huis van familie, waarbij hij naar eigen zeggen deed alsof hij van niets wist. Daarnaast houdt de rechtbank rekening met de conclusies van een psychiater en psycholoog. Volgens de deskundigen is er bij de jongeman kort gezegd sprake van een gedragsstoornis en gebrekkige ontwikkeling van de geestvermogens. De rechtbank acht de man sterk verminderd toerekeningsvatbaar en volgt de deskundigen ook in hun oordeel dat sprake is van een kans op zeer ernstig agressief gedrag.

Vervolgens is de vraag of het jeugdstrafrecht of het volwassenenstrafrecht toegepast moet worden. De jongeman was tijdens het plegen van de moorden 17 jaar oud en het jeugdstrafrecht is dan het uitgangspunt, maar de wet biedt de mogelijkheid daarvan af te wijken. Vanwege de ernst van de feiten, de omstandigheden en de persoonlijkheid van de jongeman past de rechtbank het volwassenenstrafrecht toe. Alles bij elkaar acht de rechtbank het jeugdstrafrecht niet toereikend en veroordeelt de jongeman tot een langdurige gevangenisstraf en tbs met bevel tot verpleging. Gelet op zijn jonge leeftijd en de zeer ernstige stoornis neemt de rechtbank het advies van de deskundigen over om zo spoedig mogelijk te starten met de tbs-behandeling.

Naast de celstraf van 10 jaar en tbs met veroordeelt de rechtbank de jongeman tot het betalen van een schadevergoeding van ruim 10.000 euro aan de nabestaanden.