De verdachte belde de bewuste nacht 2 keer in verwarde toestand vanuit de woning van zijn moeder naar het alarmnummer. De politie arriveerde even later en trof de vrouw dood aan. Ze had zeer ernstige verwondingen aan onder meer haar handen en hoofd.
Volgens de verdachte kwam hij er pas achter dat zijn moeder dood was toen de politie hem dit dagen later vertelde. De bewuste nacht is voor hem ‘een zwart gat’. Hij was volgens eigen zeggen in de veronderstelling dat er een indringer in de woning was die hij een klap had gegeven om zijn moeder te beschermen. Zijn advocaat stelt dat er sprake is van ‘een verschoonbare dwaling’. Kort gezegd zou de verdachte psychisch in de war zijn geweest en zich hebben ingebeeld dat hij een indringer aanviel omdat er onmiddellijk gevaar dreigde. De advocaat pleit daarom voor een ontslag van alle rechtsvervolging.

Uit de bewijzen blijkt niet dat er iemand anders dan de verdachte en zijn moeder in de woning is geweest. Alles wijst op de verdachte als dader. De rechtbank oordeelt dat het niet anders kan dan dat hij zijn moeder om het leven heeft gebracht. Ook is nergens uit gebleken dat de verdachte een psychose had of dat er sprake was van andere psychiatrische, psychologische of neurologische problemen die zijn volledige gebrek aan herinnering kan verklaren. Wel staat vast dat de verdachte de bewuste avond zwaar onder invloed was van alcohol. Volgens de rechtbank heeft dit zijn gedrag en oordeelsvermogen beïnvloed. De verdachte was goed bekend met die gevolgen. Bovendien zijn de verklaringen van de verdachte over de bewuste nacht zo vaag en onsamenhangend dat deze niet als basis kunnen dienen voor de beoordeling van de stelling dat zijn gedrag hem niet kan worden aangerekend. Volgens de rechtbank was geen sprake van een situatie waarin de verdachte kon menen dat hij zijn moeder moest verdedigen tegen een indringer. Hij wordt dan ook veroordeeld voor doodslag.

De verdachte bracht zijn moeder met fors geweld om het leven. Haar gezicht was haast onherkenbaar door het letsel. Met deze brute en onomkeerbare daad bracht de verdachte de familieleden en overige naasten van het slachtoffer enorm en onherstelbaar leed toe. Voor hen is het een gebeurtenis die zij de rest van hun leven bij zich zullen dragen. De rechtbank rekent het de verdachte ook aan dat hij doet voorkomen alsof dit alles hem slechts is overkomen. Hij neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor zijn daad en toont geen gevoelens van spijt of berouw.
Bij het bepalen van de straf kijkt de rechtbank naar opgelegde straffen voor doodslag. In de regel geldt een celstraf van 8 tot 10 jaar. Er zijn voor de rechtbank geen omstandigheden om in het voordeel van de verdachte mee te wegen. Gelet op onder meer de kwetsbaarheid van het slachtoffer, het feit dat het om de moeder van de verdachte gaat en de mate van geweld die is gebruikt, vindt de rechtbank een celstraf van 10 jaar op zijn plaats. De verdachte moet daarnaast de gevraagde schadevergoeding van bijna 32.000 euro betalen aan de andere zoon van het slachtoffer.