De verdachte ging in de nacht van 16 op 17 november 2014 naar de woning van de man in Esch, met wiens vrouw hij een geheime relatie had. De verdachte wilde naar eigen zeggen met de man gaan praten en ging daarom het huis binnen via een keukenraam. Toen de mannen elkaar zagen, ontstond er al snel een worsteling waarbij de man viel en op zijn buik terechtkwam. De verdachte ging op zijn rug zitten en legde een arm om de nek van de man om hem tegen de grond te houden. Als gevolg van dit geweld is het slachtoffer overleden. De verdachte heeft het lichaam van het slachtoffer vervolgens met een stuk touw bij elkaar gebonden en in een fietskar gelegd. Hij fietste naar een bos in Boxtel en stak het lichaam in brand. De volgende ochtend werd het slachtoffer door een passant gevonden. De man kon pas worden geïdentificeerd nadat een week na de vondst 2 reconstructiefoto’s werden verspreid in de media en de buurman van het slachtoffer hem herkende.
De rechtbank oordeelt dat er onvoldoende bewijs is dat er sprake was van voorbedachte raad en sprak de man vrij van moord.

De verdachte heeft de man het meest fundamentele recht waarover iemand beschikt ontnomen: het recht op leven. Bovendien is hij volgens de rechtbank respectloos met het lichaam van de man omgegaan. Het slachtoffer was nog niet lang voor het incident zijn thuisland ontvlucht vanwege het dreigende gevaar daar en laat onder meer 3 jonge kinderen na. Het leed voor de nabestaanden is groot en onherstelbaar en de gebeurtenissen hebben een diepe en blijvende impact op hun leven. Bovendien heeft de verdachte de kinderen van de man, andere nabestaanden en zijn omgeving voorgelogen tijdens de periode dat het slachtoffer werd vermist. Hij liet hen in de waan dat de man nog in leven was. Door de nabestaanden op deze wijze in het ongewisse te laten, heeft de verdachte hun leed vergroot. Het feit dat hij direct na het overlijden van de man heeft geprobeerd zijn plek als vader in het gezin in te nemen, getuigt eveneens van een groot gebrek aan piëteit. Ook is de verdachte volledig voorbijgegaan aan de gevoelens van derden, door het lichaam op een dergelijke manier achter te laten. De rechtbank denkt daarbij aan de getuige die het slachtoffer vond, de hulpdiensten die zich daarna over het lichaam ontfermden, maar ook aan de lokale gemeenschap die geschokt werd door de lugubere vondst in het bos.