De man pleegde in ongeveer 2,5 jaar tijd meerdere keren ontuchtige handelingen bij zijn dochter. Het meisje heeft een lichte vorm van autisme en was destijds tussen de 11 en 13 jaar.
Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank meegewogen dat de man zijn dochter een (vrijwel) onherstelbaar leed heeft aangedaan. Hij maakte grote inbreuk op haar persoonlijke levenssfeer en tastte haar lichamelijke integriteit aan. Haar vader zou een persoon moeten zijn waar zij zich veilig bij had moeten voelen. De rechtbank oordeelt dat de man louter en alleen oog had voor zijn eigen directe behoeftebevrediging en zich in het geheel niet bekommerde om zijn dochter. Uit het uitgevoerde psychologisch onderzoek is weliswaar naar voren gekomen dat hij lijdt aan een ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens, maar omdat er geen verband is vastgesteld tussen de stoornis en het misbruik, is er geen aanleiding de man hiervoor verminderd toerekeningsvatbaar te achten.
