De verdachte ging de bewuste avond naar zijn moeder in Asten. Volgens eigen zeggen voelde hij zich die dag niet goed; hij was in de war en depressief en wilde daarover met zijn moeder praten. Dat deed hij wel vaker. De vrouw liet de verdachte via de achterdeur binnen. Vervolgens stak hij de vrouw uit het niets 53 keer met een keukenmes in haar gezicht, hals, nek, buik, borst, rug, zij, schouders en arm. 

De verdachte kan niet verklaren waarom hij tot zijn daad overging: 'Het kwam uit het niets'. De rechtbank gaat ervan uit dat de verdachte handelde in een opwelling. Er is dan ook geen sprake van voorbedachte raad en dus geen moord. Dit weegt mee in de hoogte van de straf.

De advocaat stelt dat de verdachte volledig ontoerekeningsvatbaar was ten tijde van het voorval. Hij zou daarom geen straf moeten krijgen. Dit verwerpt de rechtbank. Op basis van de adviezen van twee gedragsdeskundigen vindt de rechtbank dat weliswaar sprake is van psychische problematiek bij de verdachte, maar dat hij wel deels toerekeningsvatbaar is. Daarom rekent de rechtbank hem het incident in verminderde mate toe.

Het is onvoorstelbaar wat voor angst en pijn het slachtoffer in de laatste momenten van haar leven moet hebben gehad. De verdachte bracht de nabestaanden onherstelbaar leed en verdriet toe. Zij zijn geschokt door het plotse en gewelddadige overlijden van hun dierbare, maar maken zich ook grote zorgen over het welzijn van de verdachte. In plaats van afstraffing hopen ze dat hij de juiste zorg krijgt.

Bij het bepalen van de straf weegt ook mee dat de verdachte zelf is getroffen door de gevolgen van het delict. Hij moet zijn moeder de rest van zijn leven missen en moet verder leven in de wetenschap dat hij haar heeft gedood. Al met al vindt de rechtbank een celstraf van 4 jaar op zijn plaats. Daarnaast krijgt de verdachte tbs met dwangverpleging om zich te laten helpen aan zijn stoornissen. Ook moet hij de nabestaanden schadevergoedingen betalen van in totaal bijna 50.000 euro.