De verdachte was in augustus 2019 aan het oppassen op een tweeling en op hun 2-jarige zus. Terwijl zij als gastouder voor de kinderen zorgde, is bij het meisje van 7 maanden (een van de tweeling) ernstig hersenletsel ontstaan. Nadat de hulpdiensten ter plaatse kwamen, is het baby'tje gereanimeerd en met spoed per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. De volgende dag is het meisje overleden.  

Uit onderzoek blijkt dat het ernstige hersenletsel is ontstaan door een hevige krachtsinwerking door een stomp botsende geweldsinwerking op het hoofd, een schudtrauma of een combinatie daarvan. Van een andere (medische) oorzaak was geen sprake. Zo zijn er geen medische, toxicologische of andere oorzaken uit de medische geschiedenis en de geboorte van het meisje gebleken die het letsel kunnen verklaren.

De baby had onder andere bloeduitstortingen in vrijwel alle lagen van het netvlies en verscheuringen van zenuwuiteinden. De rechtbank concludeert, op basis van onderzoek van meerdere deskundigen, dat dit het gevolg is van de hevige krachtsinwerking en dat deze letsels zijn ontstaan na het laatste moment van normaal functioneren en zeer kort voordat het kindje reanimatie nodig had. De rechtbank gaat ervan uit dat het letsel aan de baby is toegebracht. 

De verdachte verklaarde dat het baby'tje rond 08.00 uur in de ochtend op die betreffende dag vrolijk was en kreetjes uitte. Zij dronk nog een half flesje melk en speelde op het kleed. De verdachte was die ochtend, en dus ook ten tijde van het ontstaan van het letsel, de enige volwassene was die samen met het meisje in de woning was. De rechtbank oordeelt dat het niet anders kan dan dat het letsel door de verdachte is veroorzaakt.    

De verdachte heeft vanaf het begin verklaard dat er tijdens die ochtend niets met het baby'tje is gebeurd. Zij blijft volhouden dat ze niet weet wat het overlijden kan hebben veroorzaakt. De rechtbank kan echter de ogen niet sluiten voor het feit dat het kindje die ochtend in goede gezondheid bij de verdachte is gebracht. Aan het begin van de middag had zij ernstig hersenletsel en netvliesbloedingen waaraan zij een dag later is overleden. Dat letsel moet zijn ontstaan door een krachtsinwerking (op het hoofd). De verdachte heeft voor die letsels geen verklaring gegeven. 

Het meisje is nog geen 8 maanden oud geworden en had haar hele leven nog voor zich. Dat leven heeft de verdachte haar afgenomen. Een baby van die leeftijd is volkomen weerloos en bovendien volledig afhankelijk van de zorg van haar verzorgers. Het overlijden van het kindje brengt vanzelfsprekend veel verdriet met zich mee, voor de ouders, maar ook voor de buurvrouw die onverwacht geconfronteerd werd met een baby die reanimatie nodig had en voor de hulpverleners die haar nog probeerden te redden. Voor de ouders geldt dat zij de zorg voor hun kinderen hadden toevertrouwd aan de verdachte. 

Nog elke dag worden de ouders geconfronteerd met het gemis van hun dochter. Het meisje was één van een tweeling. De ontwikkeling die zij zou hebben doorgemaakt, zien ze elke dag terug bij hun zoontje. Het leven van de ouders is voor altijd ontwricht. 

Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank er rekening mee dat de verdachte op geen enkele wijze inzicht wilde geven in haar handelen, waardoor de precieze oorzaak onduidelijk is gebleven. Daardoor heeft zij het onherstelbare leed dat aan de ouders is toegebracht nog eens vergroot.

Alles afwegende legt de rechtbank een gevangenisstraf op van 6 jaar. Naast de celstraf mag de vrouw 5 jaar lang geen gastouder meer zijn en moet zij de nabestaanden schadevergoedingen betalen van in totaal ruim 80.000 euro.