De verdachte belde op 14 juni 2019 's middags het alarmnummer omdat zijn zoontje van bijna 6 maanden nergens meer op reageerde en naar adem snakte. De ambulance en politie kwamen kort daarop bij de woning van de verdachte aan en de baby werd niet veel later met een traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht. Diezelfde nacht overleed hij daar.

Uit diverse onderzoeken van deskundigen blijkt dat het jongetje is overleden aan de gevolgen van zeer ernstig hoofd-/hersenletsel. De baby had bloedingen onder het harde hersenvlies, uitbreiding hiervan onder de zachte hersenvliezen, uitgebreide bloeduitstortingen en afwijkingen in de oogbollen en oogzenuwen en hersenschade. Volgens de deskundigen is dit veroorzaakt door hevig geweld, toegepast op de ochtend van de 112-melding. De verdachte ontkent dat hij zijn zoontje iets heeft aangedaan. Volgens hem is er die ochtend niets gebeurd dat het letsel kan verklaren en moet er een medische oorzaak zijn. De deskundigen sluiten een medische oorzaak uit en ook van alternatieve scenario’s is geen sprake. De rechtbank acht de verklaring van de verdachte dan ook niet geloofwaardig en oordeelt dat er kort voor de 112-melding een geweldsincident is geweest dat de verdachte verzwijgt. Het kan niet anders zijn dan dat de verdachte het fatale letsel heeft veroorzaakt. De moeder vertrok namelijk ’s morgens vroeg naar haar werk en vanaf dat moment was de vader alleen in huis met zijn zoontje. Er zijn geen anderen binnen geweest.

Omdat de verdachte ontkent dat er iets is gebeurd, blijft onduidelijk welke geweldshandelingen hij precies verrichtte. Wel staat vast dat hij hierbij aanzienlijke kracht toepaste. Zijn handelingen zouden door omstanders direct als gevaarlijk worden gekwalificeerd. Het gebruik van dusdanig geweld op een baby van 6 maanden, is zo zeer gericht op het toebrengen van dodelijk letsel, dat het niet anders kan zijn dan dat de verdachte zich bewust was van de aanmerkelijke kans dat zijn zoontje door zijn handelen zou komen te overlijden. Dit betekent dat de verdachte schuldig is aan doodslag.

De baby is nog geen 6 maanden oud geworden en had zijn hele leven nog voor zich. Dat leven is hem door zijn eigen vader ontnomen. De baby was volkomen weerloos en bovendien volledig afhankelijk van zijn vader aan wie op dat moment de zorg was toevertrouwd. Als vader diende de verdachte zorg, geborgenheid en bescherming te bieden. Hij is hierin zeer ernstig tekortgeschoten. Het overlijden van de baby brengt vanzelfsprekend ook in de naaste omgeving veel verdriet met zich. En de maatschappij, niet in de laatste plaats de hulpverleners die in de laatste uren voor het leven van de baby vochten, is bij zo'n voorval geschokt, verontwaardigd en verdrietig.

Bij het bepalen van de straf houdt de rechtbank er verder rekening mee dat de verdachte op geen enkel moment openheid van zaken gaf over wat er zich die bewuste ochtend heeft afgespeeld. Hierdoor laat hij niet alleen de rechtbank, maar ook de moeder van de baby (zijn partner) en andere naasten in het duister tasten over wat er met het kind is gebeurd. De verdachte geeft geen inzicht en neemt geen verantwoordelijkheid. Dit rekent de rechtbank hem zwaar aan. Ook weegt mee dat de verdachte moet leven met het feit dat zijn zoon door zijn toedoen is overleden. Het dossier bevat geen aanwijzingen dat de verdachte van plan was of de intentie had om de baby om het leven te brengen. Er is sprake van zogenaamd voorwaardelijk opzet.