In de nacht van 29 juni 2016 stak de vrouw de man terwijl hij in bed lag 9 keer in de hals, zijn borst en armen. De man overleed door groot bloedverlies op de straat, waar hij zich naartoe had gesleept. De vrouw verwondde ook zichzelf met het mes. In de woning waren op dat moment behalve de verdachte en het slachtoffer ook hun 5 minderjarige kinderen aanwezig. De avond voorafgaand aan het delict hadden de verdachte en haar man ruzie gehad. Volgens de vrouw pakte haar echtgenoot haar toen met beide handen bij haar nek.

Volgens de verdachte en haar advocaat leed de vrouw ten tijde van het delict aan een dissociatieve stoornis: zij zou geen inzicht meer hebben gehad in de gevolgen van haar handelen, zodat er van opzet geen sprake zou zijn. De verdachte heeft hierover verklaard dat zij nergens aan dacht en niets voelde tijdens het uit bed stappen, het pakken van het mes uit de keuken, het naar boven lopen en het steken van haar echtgenoot. Volgens de advocaat zou de verdachte ontoerekeningsvatbaar moeten worden verklaard. Ook beroept de verdachte zich op psychische overmacht. Die zou ontstaan zijn door jarenlange en psychische mishandelingen door haar man.

De rechtbank oordeelt op basis van de rapportages van een psychiater en een psycholoog dat er geen sprake is van een dissociatieve stoornis of andere persoonlijkheidsstoornis. De rechtbank stelt vast dat de verdachte een reeks gecoördineerde en effectieve handelingen heeft verricht in de aanloop naar het doden van haar echtgenoot. De vrouw heeft daarom in elk geval enig inzicht gehad in de reikwijdte van haar acties. Ook is er volgens beide gedragsdeskundigen geen sprake van psychische overmacht. De verdachte leed weliswaar onder de mishandelingen en de stress van politie-invallen als gevolg van de drugshandel door haar man. Daardoor is echter geen overmacht ontstaan in de zin van een dwang waaraan zij geen weerstand kon bieden.

Bij het bepalen van de strafmaat heeft de rechtbank overwogen dat de verdachte haar partner het meest kostbare bezit van een mens, het leven, heeft ontnomen. Haar kinderen zullen opgroeien zonder vader, terwijl zij weten dat hun moeder daarvoor verantwoordelijk is en daardoor lange tijd zal wegvallen in hun opvoeding. Op de zitting hebben de moeder en de broer van het slachtoffer op indringende wijze verwoord wat het verlies van hun zoon en hun broer voor hen betekent. Ook zijn veel buurtbewoners geconfronteerd met een traumatiserend beeld van het bloedende slachtoffer op straat die daar in de armen van zijn schoonzus overleed. Daarom oordeelt de rechtbank dat alleen kan worden volstaan met het opleggen van een forse gevangenisstraf.
Een strafverminderend effect heeft volgens de rechtbank de lange periode van angst, vernedering en wanhoop bij de verdachte die aan het delict vooraf gingen. Ook houdt de rechtbank er rekening mee dat het wenselijk is dat de vrouw zo snel mogelijk haar moederrol weer inneemt. Daarnaast weegt mee dat de verdachte ook zichzelf verwond heeft, met meerdere operaties tot gevolg. Mede hierdoor valt de hoogte van de celstraf lager uit dan de eis van 10 jaar celstraf van de officier van justitie.