De verdachte en zijn 17-jarige ex-vriendin ontmoetten elkaar, ondanks een contactverbod, in het uitgaansgebied in Eindhoven. Ze lieten hun vrienden achter en hadden seksueel contact. Uiteindelijk kregen de man en het meisje op een parkeerterrein ruzie met elkaar. Het meisje werd de volgende avond op diezelfde plek dood gevonden.

De verdachte bekende dat het meisje door zijn handelen om het leven kwam. Volgens de verdachte kneep het meisje zijn keel dicht en wilde zij niet meer loslaten. Daarom sloeg hij haar een paar keer hard in het gezicht en kneep daarna haar keel dicht. Volgens de verdachte wilde hij zijn ex-vriendin laten voelen wat hij voelde en wilde hij niet loslaten voordat zij dat deed.
De rechtbank acht het onaannemelijk dat het meisje de keel van de verdachte niet losliet nadat hij haar met zijn vuisten tot bloedens toe had geslagen. Het bij het meisje aangetroffen letsel en sporen wijzen er volgens de rechtbank op dat zij de keel van de verdachte losliet na de klappen en zichzelf vervolgens uit de verwurging probeerde te bevrijden. De man hield haar keel echter zo lang dicht, dat ze buiten bewustzijn raakte en uiteindelijk overleed.
Volgens de rechtbank was er sprake van opzet. De verdachte heeft willens en wetens de aanmerkelijke kans aanvaard dat zijn ex-vriendin als gevolg van het dichtknijpen van haar keel zou sterven.

De rechtbank spreekt de verdachte vrij van moord omdat niet bewezen is dat hij met voorbedachte raad heeft gehandeld. Dat de verdachte van tevoren het besluit had genomen om het meisje te doden, is namelijk niet komen vast te staan.

De rechtbank veroordeelt de man vandaag ook voor delicten die hij eerder diezelfde maand pleegde. Hij bedreigde het meisje, haar zus en moeder met de dood en drong hun woning binnen. Hiervoor kreeg de man eerder een contactverbod. De rechtbank heeft onvoldoende bewijs dat de verdachte als bedreiging een mes achterliet op de deurmat van de woning en spreekt hem daarvan vrij.

De rechtbank kan besluiten het adolescentenstrafrecht toe te passen, wanneer de persoonlijkheid van de verdachte of de omstandigheden waaronder het feit is begaan daar aanleiding toe bieden. Kort gezegd is daar volgens de rechtbank in deze zaak geen aanleiding voor. Hij wordt daarom als volwassene berecht. Bij het bepalen van de straf weegt in het nadeel van de verdachte onder meer mee dat hij de nabestaanden onherstelbaar leed heeft aangedaan. Het moeten missen van hun dochter en zus, het ongewis blijven over haar laatste levensmomenten en de gedachte aan dat zij op de plaats van het delict alleen werd achtergelaten, grijpen diep in hun levens in.

De officier van justitie eiste een celstraf van 12 jaar. Deze straf is echter niet in lijn met opgelegde straffen in vergelijkbare doodslagsituaties. Daarnaast houdt de rechtbank rekening met de strafverlagende omstandigheden. De verdachte is nog jong en niet eerder veroordeeld, zij het dat dit laatste aspect nauwelijks gewicht in de schaal legt.
Ook woog de officier van justitie bij het bepalen van de strafeis mee dat de verdachte geen oprechte spijt, schuld of schaamte zou hebben betuigd. De rechtbank ziet dit anders. De gedragsdeskundigen stelden vast dat de emotionele ontwikkeling van de man nog niet is uitgerijpt en dat er narcistische persoonlijkheidstrekken zijn. Tegen die achtergrond heeft de verdachte naar zijn vermogen spijt betuigd en inzicht in zijn handelen getoond.
De verdachte moet de moeder en zus van het slachtoffer een schadevergoeding betalen van 26.883,59 euro.