Er speelde al langere tijd een conflict in het drugsmilieu toen het op 14 april 2022 tot een confrontatie kwam tussen de 28-jarige Ossenaar en de jongeman. Tijdens een woordenwisseling zou de jongeman een klap hebben uitgedeeld aan de 28-jarige verdachte. Die belde daarop zes vrienden. Nadat zij zich hadden verzameld bij een garage, zijn zij in twee auto’s, gewapend met een vuurwapen, mes, koevoet en boor, richting de woning van de jongeman gereden. Toen zij hem al rijdend op een scooter, met zijn vader achterop, op een parkeerterrein troffen, zijn de vier verdachten uit hun auto gestapt en werd de jongeman beschoten en uiteindelijk door vijf  kogels geraakt. De laatste kogel was een executieschot door het achterhoofd op het moment dat het slachtoffer al gewond op de grond lag.

De drie verdachten die uiteindelijk voor de rechter zijn verschenen, ontkennen of wijzen kort gezegd naar de 27-jarige verdachte, die nog steeds voortvluchtig is. De advocaten en officieren van justitie stellen dat hij de schutter was. De rechtbank ziet hiervoor ook de nodige aanknopingspunten, maar kan tegelijkertijd niet uitsluiten dat de vijf kogels door de 28-jarige Ossenaar zijn afgevuurd. Hij nam immers het vuurwapen mee en de vader van het slachtoffer wees hem aan als de schutter. Wel staat volgens de rechtbank vast dat één van beide verdachten de schoten loste. Wie dit daadwerkelijk was, doet er voor de veroordeling niet toe. De verdachten hadden allebei wetenschap van de aanwezigheid van een vuurwapen en aanvaardden de kans dat dit zou worden gebruikt, met alle gevolgen van dien.

De rechtbank twijfelt ernstig aan de verklaring van de 25-jarige medeverdachte, die beweert dat hij niet wist dat er een vuurwapen was meegenomen. Er is echter onvoldoende bewijs dat hij daar wél van wist. Ook voor de 28-jarige medeverdachte ontbreekt het bewijs daarvoor. Bovendien kan niet worden vastgesteld dat deze mannen tussen het eerste schot en de overige schoten de tijd hebben gehad om zich én te realiseren dat er werd geschoten én dat dit door iemand uit hun groep was én om zich daaraan vervolgens te onttrekken. Dit betekent dat de rechtbank niet tot de conclusie kan komen dat deze verdachten de aanmerkelijke kans hebben aanvaard dat met een vuurwapen op het slachtoffer geschoten zou worden en daarom volgt vrijspraak voor betrokkenheid bij de moord.

Er was sprake van een brute moord die het karakter heeft van een liquidatie. De rechtbank vindt het moeilijk om woorden te vinden die het ultieme gebrek aan respect voor het leven van de jongeman en de gruwelijkheid van de gedragingen tegen hem en zijn vader goed weergeven. De vader moest van dichtbij meemaken hoe zijn zoon op brute wijze is vermoord, waarbij hij zag hoe hij door het hoofd werd geschoten. De verwachting is dat de vader nooit over deze traumatische gebeurtenis heen zal komen. Daarbij komt dat het voor hem ook anders had kunnen aflopen. Ook de vader had (dodelijk) getroffen kunnen worden.

Ook andere nabestaanden is een groot en onherstelbaar leed en gemis aangedaan. De dood van het slachtoffer heeft diepe sporen nagelaten. De koelbloedige en brute manier waarop het slachtoffer voor de ogen van zijn vader is gedood, veroorzaakten veel beroering, afschuw en gevoelens van angst en onveiligheid. Dit geldt temeer nu deze openbare executie zich op klaarlichte dag afspeelde op een parkeerplaats in een woonwijk waar kinderen speelden, jongeren rondhingen en volwassenen bij hun dagelijkse bezigheden van en naar hun auto liepen.

De officieren van justitie eisten twintig jaar celstraf voor de veroordeelde verdachten. Daarbij is rekening gehouden dat sprake was van ‘vol opzet’. Dit betekent dat de mannen een vooropgezet plan hadden om het slachtoffer te doden. De rechtbank ziet hiervoor onvoldoende bewijs in het strafdossier. Wel was er ‘voorwaardelijk opzet’ aanwezig. Het kan namelijk niet anders dan dat de verdachten wisten dat er een aanmerkelijke kans bestond dat het meegenomen vuurwapen gebruikt zou worden en dat het slachtoffer daardoor zou komen te overlijden. Al met al komt de rechtbank voor allebei tot een gevangenisstraf van achttien jaar. Ook moeten de verdachten schadevergoedingen betalen van in totaal ruim 117.000 euro aan de vader, moeder en zus van het slachtoffer.