De automobilist reed die bewuste dag op de Liefkeshoek in Katwijk (gemeente Cuijk) achterop een fietser die daar over de fietsstrook reed. Het slachtoffer, een 18-jarige vrouw, belandde via de motorkap onder de auto en kwam te overlijden door een schedelbasisfractuur. 

De bestuurder reed niet harder dan de toegestane 30 km/u over de vrijwel rechte weg. Het was bovendien licht en helder weer. Desondanks reed ze zonder te remmen, vaart te minderen of uit te wijken achterop het slachtoffer. Volgens de vrouw heeft zij de fietser op geen enkel moment gezien. Haar verklaring hiervoor is dat zij alleen lette op naderende tegenliggers of dat een verkeersbord haar zicht beperkte. Die laatste verklaring verwerpt de rechtbank. Uit onderzoek blijkt namelijk dat de vrouw na het passeren van het verkeersbord nog ongeveer 6 seconden onbelemmerd zicht had op de rijbaan en de fietser voor haar. Het is volgens de rechtbank wél aannemelijk dat de vrouw dusdanig geconcentreerd was op tegenliggers dat zij niet op het fietspad en de fietser voor haar heeft gelet. Dit wordt ook ondersteund door getuigen die de vrouw op geen enkel moment zagen reageren op de fietser.

Omdat de vrouw de voor haar rijdende fietser meerdere seconden voorafgaand aan het ongeval niet heeft opgemerkt, is sprake van onoplettend en onvoorzichtig rijgedrag. Dit is strafbaar. Van een automobilist mag worden verwacht dat zij zou anticiperen op mogelijke komende verkeersconflicten en zich zou vergewissen van de eventuele aanwezigheid van ander verkeer. Dit liet de vrouw na, terwijl daar wel alle gelegenheid voor was en zij de fietser gemakkelijk had kunnen en moeten zien.

De rechtbank is zich ervan bewust dat bij het bepalen van een passende straf in deze zaak meerdere aspecten in aanmerking moeten worden genomen, die moeilijk met elkaar te verenigen zijn. Er is sprake van verkeersgedrag waarbij iemand niet opzettelijk is aangereden, maar waarvan het gevolg onherstelbaar en onomkeerbaar is. De rechtbank is zich er ook van bewust dat geen enkele straf het leed bij nabestaanden bij dodelijke ongevallen zou kunnen verzachten en daadwerkelijk zou kunnen bijdragen aan de verwerking van het verdriet om het verlies van een kind en zus. Niettemin moet de rechtbank komen tot een straf die recht doet aan de omstandigheden van het geval, de persoon en persoonlijke omstandigheden van de bestuurder, de ernst van het delict en het gevolg. Ook de geldende strafmaxima wegen mee in een passende straf, waarin de bestuurder, de nabestaanden en de maatschappij zoveel mogelijk hun belangen weerspiegeld zien. 

De gevolgen van het ongeval zijn enorm en nog dagelijks voelbaar voor de nabestaanden. Daar staat tegenover dat het gevolg van het ongeval de bestuurder sterk heeft aangegrepen en dat zij oprecht en doorvoeld berouw heeft getoond. Zij leverde daarnaast na het ongeval vrijwillig haar rijbewijs in, omdat zij niet wil dat zoiets nog ooit gebeurt. De vrouw is weliswaar schuldig aan het veroorzaken van het ongeval, maar het gaat hier niet om de zwaarste vorm van schuld. De rechtbank neemt daarbij in het bijzonder in aanmerking dat er geen verkeersvoorschriften zijn geschonden of andere factoren zijn vastgesteld die het rijden hebben beïnvloed. Ook is de vrouw niet eerder veroordeeld en is, gelet op haar hoge leeftijd, een taakstraf niet goed uitvoerbaar. De rechtbank legt daarom een voorwaardelijke taakstraf op, met name om de vrouw ervan te weerhouden dat ze opnieuw de fout in gaat. Daarnaast mag ze 1 jaar niet rijden, ook al heeft de vrouw op dit moment geen rijbewijs meer.