De verdachte deed in januari van dit jaar aangifte tegen een persoon die via internet zou hebben geprobeerd naaktfoto’s van zijn minderjarige dochter te krijgen. Hij ging daarna op zoek naar die onbekende persoon en nadat hij meende de identiteit van de man te hebben achterhaald, zocht hij zijn verblijfplaats. Het politieonderzoek in deze zaak was intussen gestart en in een andere strafzaak was bevolen om de man aan te houden. De verdachte wist hiervan, maar zocht hem half januari toch op in Eindhoven en sloeg de man meerdere keren met een hard voorwerp op zijn armen en benen. Het slachtoffer liep daarbij onder meer een gebroken pols en arm op en verwondingen aan zijn hoofd en rug.

Volgens de officier van justitie maakte de verdachte zich schuldig aan een poging tot moord of doodslag. De verdachte bekent weliswaar dat hij het slachtoffer hard heeft geslagen met een hard voorwerp, maar hij ontkent dat hij op zijn hoofd heeft gericht. Volgens de rechtbank is hiervoor ook onvoldoende bewijs. De getuigenverklaringen lopen op dit punt namelijk uiteen en letsel laat zien dat er geen vitale delen van het lichaam zijn geraakt. De rechtbank kan ook niet vaststellen dat de verdachte de bedoeling had om ander letsel toe te brengen dan nu het geval was. Ook is niet vast te stellen dat er een aanmerkelijke kans bestond dat het slachtoffer door de verwondingen om het leven zou komen. De rechtbank spreekt de verdachte daarom vrij van een poging tot moord of doodslag. Wel maakte hij zich volgens de rechtbank schuldig aan zware mishandeling met voorbedachten rade. Zo heeft hij onder meer een dag voor het voorval met een onbekend gebleven persoon bij de woning van de man staan posten.
De rechtbank haalt daarbij het verweer van de verdachte onderuit dat hij de politie meerdere keren op de hoogte heeft gebracht van de locatie van de man. De verdachte zocht weliswaar contact met de politie, maar noemde steeds geen duidelijke locatie. Op het moment dat hij dit wel deed, ging hij direct over tot het plegen van het delict. Volgens de rechtbank was de verdachte er dan ook op uit de man klappen te geven vóórdat hij in handen zou komen van de politie.

Volgens de rechtbank gaat de verdachte ervan uit dat de man een veroordeelde zedendelinquent is die seksuele toenadering zocht tot zijn minderjarige dochter en een aantal andere meisjes. Dit zijn echter niet meer dan veronderstellingen van de verdachte. Zo heeft de officier van justitie onder meer toegelicht dat de man geen zedenfeiten op zijn strafblad heeft. Hoewel de rechtbank begrijpt dat de verdachte zijn dochter wilde beschermen, rechtvaardigt dit zijn handelen niet. De verdachte heeft eigenrichting gepleegd en dat is binnen de Nederlandse samenleving en rechtsorde volstrekt onacceptabel. Hij nam bovendien het risico het politieonderzoek te doorkruisen. De rechtbank weegt verder in het nadeel van de verdachte mee dat hij eerder is veroordeeld voor geweldsdelicten. Anderzijds kan het delict hem in verminderde mate worden toegerekend, omdat hij volgens een psychiater en een psycholoog kampt met psychische problematiek.

De rechtbank heeft de verdachte ook veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding van 1.925 euro aan het slachtoffer.