De mannen waren op de bewuste middag bij zwemplas Het IJzeren Kind in hun woonplaats. Het latere slachtoffer ging zwemmen en kwam daarbij in de problemen. De man filmde hem tijdens het zwemmen, daar had het slachtoffer om gevraagd. Tijdens het zwemmen ging het slachtoffer kopje onder en kwam niet meer boven. De man heeft dit zien gebeuren en ging ongeveer 10 minuten door met filmen. In de filmpjes van de man is te horen dat hij benoemt dat het slachtoffer te lang onder water blijft. Hij heeft in die 10 minuten echter nagelaten het water in te gaan om zijn vriend te redden, de alarmlijn 112 te bellen of hulp te roepen of halen. Volgens eigen zeggen realiseerde de man zich niet dat dit zo lang duurde.

De rechter is van oordeel dat de man nalatig is geweest in het verlenen van hulp aan iemand die in levensgevaar verkeerde. Het slachtoffer is ook daadwerkelijk komen te overlijden. De man was hier getuige van en was zich bewust van het gevaar. Daarmee is hij schuldig aan een overtreding. De man heeft het slachtoffer niet dood gewild, maar heeft nagelaten te handelen. Hij was daartoe wel in de gelegenheid en de rechter neemt het de man kwalijk dat hij dat niet gedaan heeft.

De officier van justitie eiste de maximale straf voor deze overtreding, dat is hechtenis van drie maanden. De rechter komt tot een lagere straf gezien de omstandigheden in deze zaak. Na tien minuten is de man wel in actie gekomen, met de hoop om het slachtoffer nog te kunnen redden. Bij de beoordeling houdt de rechter er rekening mee dat er geen sprake is van onbarmhartigheid. De man heeft zich -weliswaar te laat- wel om het slachtoffer bekommerd. Na het voorval was hij in paniek en verdrietig. Het is ook niet zo dat de man gefilmd heeft uit sensatie. Hij was het slachtoffer namelijk aan het filmen tijdens het zwemmen omdat het slachtoffer erom had gevraagd. Bij het bepalen van de straf houdt de rechter er ook rekening mee dat de man lang heeft moeten wachten op de behandeling van de zaak. Daarnaast spelen de persoonlijke omstandigheden een rol, namelijk dat de man een licht verstandelijke beperking heeft, begeleid woont en een dagbesteding heeft. De rechter oordeelt dat het onvoorwaardelijke deel van de straf vanwege zijn persoonlijke omstandigheden niet zo hoog moet zijn dat hij zijn woning en dagbesteding kwijtraakt. De rechter vindt hechtenis wel op zijn plaats.