Volgens de officier van justitie heeft de vrouw het slachtoffer over een periode van 7 jaar uitgebuit. De rechtbank oordeelt dat er bewijs is dat de vrouw zich vanaf juli 2017 met het prostitutiewerk van het slachtoffer ging bemoeien. Ze maakte foto’s van het slachtoffer voor seksadvertenties en gaf haar instructies hoe zich tijdens de afspraakjes te kleden. Daarnaast maakte de vrouw afspraken met klanten. Ze vroeg hiervoor nooit instemming aan het slachtoffer. Zij sputterde wel meerdere keren tegen door aan te geven dat ze meer tijd nodig had om te eten of zich op te frissen. De vrouw ging daar niet op in of deed de klachten af als gezeur. Verder dwong de vrouw het slachtoffer in de laatste 3 maanden van de uitbuiting steeds vaker zichzelf ziek te melden bij haar werkgever. In eerste instantie deelde de vrouw de opbrengsten nog met het slachtoffer, later stond zij steeds minder af en tot slot hield ze alles voor zichzelf.

De vrouw gebruikte ook de accounts en andere persoonsgegevens van het slachtoffer om via webwinkels goederen te bestellen voor zichzelf of anderen. Tijdens een inval in de woning van de vrouw, trof de politie 180 gram cocaïne aan. Ook daarvoor is zij vandaag veroordeeld. De rechtbank oordeelt bovendien dat de vrouw bijna een half jaar in deze drugs heeft gedeald. Dit deed zij samen met haar partner. Hij is hiervoor, en voor drugsbezit en witwassen, veroordeeld. De rechtbank spreekt de man, anders dan de officier van justitie eiste, vrij voor het medeplegen van mensenhandel. De man kwam weliswaar af en toe geld ophalen bij het slachtoffer en bracht haar soms naar seksafspraken, maar volgens de rechtbank is zijn rol dusdanig klein dat er geen sprake is van medeplegen.

Iemand in de prostitutie dwingen is een vergaande en ontluisterende manier van uitbuiting. Daarbij weegt in dit geval mee dat het slachtoffer een licht verstandelijke beperking heeft, in een sociaal isolement zat en zeer beïnvloedbaar was. Het is bijzonder kwalijk dat het slachtoffer in de laatste maanden van de uitbuiting fulltime beschikbaar moest zijn. Ook tijdens feestdagen moest zij doorwerken en bij haar werkgever moest ze zich ziekmelden. Intussen incasseerde de vrouw alle opbrengsten en hield zij er een luxe levenswijze op na. Zij parasiteerde op het slachtoffer. De rechtbank kreeg op geen enkel moment de indruk dat de vrouw inzicht toonde in de laakbaarheid van haar handelen. Dit getuigt van een gebrek aan normbesef.
De rechtbank vindt het noodzakelijk dat de vrouw - naast een celstraf van 3 jaar - ook 5 jaar geen contact heeft met het slachtoffer. Met dit contactverbod moet het slachtoffer rust in haar leven krijgen en wordt de kans op herhaling door de vrouw verminderd.

Het slachtoffer vroeg een schadevergoeding van in totaal ruim 477.000 euro. Dit ging onder meer om al het geld dat zij gedurende vele jaren verdiende met haar werk als prostituee en dat de vrouw van haar afpakte. De rechtbank, die de uitbuiting over een veel kortere periode bewezen verklaart, kent een deel van dit bedrag toe, namelijk ruim 29.000 euro. Voor de rest van de vordering verwijst de rechtbank het slachtoffer naar de burgerlijke rechter omdat dit soort complexe zaken niet voor het strafrecht is bedoeld.