De 56-jarige man werd in 2001 benoemd tot directeur-bestuurder van de Bredase woningbouwvereniging Laurentius. De organisatie was op dat moment voornamelijk gericht op het beheer van de bestaande woningvoorraad. In de daaropvolgende jaren hield de woningbouwvereniging zich steeds meer bezig met het ontwikkelen van nieuwe woningprojecten. Voor partijen die een project aan te bieden hadden, vormde de verdachte het eerste aanspreekpunt. Hij was ook verantwoordelijk voor de acquisitie van nieuwe projecten. Als directeur-bestuurder moest de man de raad van commissarissen van de woningbouwvereniging van alle relevante informatie voorzien. Hij deed dat echter niet. Hij speelde met de vastgoedhandelaar één-tweetjes buiten het zicht van de woningbouwvereniging en liet Laurentius tussen 2006 en 2012 voor 3 projecten een veel te hoge prijs betalen aan de vastgoedhandelaar. Het te veel betaalde geld, in totaal 2,17 miljoen euro, werd vervolgens door de verdachten onderling verdeeld.
De directeur-bestuurder heeft zich daarnaast laten omkopen door een kostbaar schilderij aan te nemen van een zakenrelatie en dit niet te melden bij zijn werkgever. Ook waste hij geldbedragen wit van in totaal ruim 707.000 euro. De vastgoedhandelaar waste in totaal bijna 600.000 euro wit. Via zijn bedrijven werden nog eens grote geldbedragen witgewassen.

Volgens de officier van justitie lichtte de directeur-bestuurder ook via een vierde project zijn werkgever op. De rechtbank spreekt hem hiervan echter vrij. Ook is er geen bewijs dat het voortbestaan van de woningbouwvereniging door de directeur-bestuurder in gevaar is gebracht.

De verdachten vulden over de rug van de woningbouwvereniging hun zakken en bekommerden zich niet om de gevolgen voor anderen. Het handelen van de verdachten heeft grote impact; niet alleen voor de woningbouwvereniging, maar ook voor de huurders. Het oplichten van een woningbouwvereniging (nota bene door de directeur-bestuurder) leidt tot een ondermijning van het vertrouwen dat de samenleving in dergelijk organisaties moet kunnen stellen.

Bij het bepalen van de hoogte van de straf, weegt de rechtbank onder meer mee dat het erg lang heeft geduurd voordat de zaak voor de rechtbank werd gebracht. Het gaat weliswaar om een omvangrijk en ingewikkeld onderzoek, maar dit rechtvaardigt niet dat het Openbaar Ministerie de zaak pas in november 2015 op zitting heeft aangebracht. Daardoor is de redelijke termijn met 2 jaar overschreden. De celstraf van de directeur-bestuurder wordt daarom gematigd van 36 maanden tot 30 maanden. En die van de vastgoedhandelaar van 30 maanden tot 24 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Ook de 3 aangeklaagde bedrijven krijgen een lagere geldboete die de rechtbank bepaalt op 20.000, 35.000 en 75.000 euro.