De rechtbank heeft op basis van beschikbare bewijs vastgesteld dat de verdachte in de vroege ochtend van 6 november 2017 op zijn slapende vrouw is gaan zitten en haar verschillende keren in haar nek heeft gestoken. De vrouw werd wakker, verzette zich en wist uiteindelijk te vluchten.

Tijdens de zitting 2 weken geleden verklaarde de verdachte dat hij een mes uit de keuken had gepakt en daarmee naar boven was gegaan met het doel om zichzelf iets aan te doen, maar dat hij daar uiteindelijk niet toe in staat was. Volgens de rechtbank is deze verklaring ongeloofwaardig, zeker nu de verdachte niet kan uitleggen waarom hij – toen het zichzelf steken  niet lukte – zijn vrouw gestoken heeft. De rechtbank gaat daarom uit van de verklaring die de verdachte kort na het incident heeft afgelegd bij de politie. Volgens de rechtbank had de verdachte daadwerkelijk de bedoeling – en daarmee in juridische zin het opzet – zijn vrouw van het leven te beroven. Daarbij komt dat hij meteen na het incident het alarmnummer heeft gebeld en tegen de centralist heeft gezegd dat hij zijn vrouw had geprobeerd te vermoorden.

Daarnaast is er volgens de rechtbank sprake van voorbedachten raad en dus van een poging tot moord. Er zijn namelijk doorslaggevende aanwijzingen dat hij met een vooropgezet plan heeft gehandeld. De verdachte zat de hele avond te malen over een voorval in een café; zijn vrouw zou een zanger een zoen hebben gegeven en daarover – in zijn ogen – niet de waarheid hebben verteld. Hierdoor werd hij “steeds linker”, zo vertelde de verdachte. Hij sloot ’s nachts hun woning af en deed de losse huissleutel in zijn broekzak, iets wat hij naar eigen zeggen normaalgesproken niet deed. Ook haalde hij een mes uit de keukenlade en nam dat mee naar boven. Nadat de vrouw had weten te ontkomen, riep de verdachte: “Je hoeft niet zo vlug te doen, want de deuren zitten op slot".
Verder had de verdachte voldoende tijd tussen het moment waarop hij het mes pakte (tussen 03.00 en 04.00 uur) en het steekincident (rond 06.00 uur) om zich te beraden. Hij handelde ook niet in een gemoedsopwelling. De verdachte is namelijk meerdere keren van de slaapkamer naar de badkamer gelopen, omdat hij naar eigen zeggen telkens twijfelde of hij het wel durfde. Daarnaast had hij voldoende gelegenheid na te denken over de betekenis en de gevolgen van zijn voorgenomen daad. De verdachte verklaarde bij de politie dat hij "wel wist dat hij zou vast komen te zitten" als het hem zou zijn gelukt zijn vrouw te doden.

De verdachte stak zijn vrouw doelgericht in de nek terwijl zij nietsvermoedend lag te slapen. De vrouw moest vechten voor haar leven. Het is niet aan de verdachte te danken dat zij niet dodelijk is geraakt. Door het incident heeft het slachtoffer een blijvend litteken opgelopen en is er – door het afpakken van het mes – sprake van functieverlies in haar handen. Dit alles heeft grote psychische impact op de vrouw en ze krijgt therapie om haar trauma te verwerken. De rechtbank weegt verder mee dat de verdachte handelde onder invloed van een opeenstapeling van stressfactoren die op dat moment al geruime tijd in zijn leven speelden. Bovendien is de kans op herhaling volgens een psycholoog klein en is de verdachte niet eerder voor geweldsdelicten veroordeeld.
Naast de celstraf moet de verdachte zijn vrouw een schadevergoeding betalen van ruim 12.000 euro.