Naar aanleiding van een aantal rechtshulpverzoeken uit Spanje is er in Nederland een opsporingsonderzoek gestart. De Spaanse verdachte had namelijk twee Spaanse undercoveragenten uitgenodigd om naar Nederland te komen om in Nederland harddrugs te kopen van hem en zijn handlangers. Deze twee agenten zijn vervolgens daadwerkelijk naar Nederland gereisd en hebben vervolgens meerdere ontmoetingen gehad met de verdachten. Bij de tweede ontmoeting zijn door de verdachten in het garagebedrijf van één van hen in Baarle-Nassau drie pakketten cocaïne getoond en zijn aan de agenten monsters van deze pakketten en xtc-pillen meegegeven. Er werd vervolgens afgesproken dat de verdachten 65 kilo cocaïne zouden verkopen en leveren. De verdachten toonden bij de volgende afspraak in de garage 24 kilo cocaïne en beloofden dat de andere kilo’s korte tijd later zouden worden bezorgd. Eén van de agenten ging in het kader van deze pseudokoop met één van de verdachten naar een andere locatie om daar te betalen. De andere agent bleef samen met de andere verdachten achter in de garage en kreeg van de verdachten de opdracht om de auto met een geheime bergruimte alvast binnen te laten rijden. Op het moment dat het geld zou worden overdragen (waarna de drugs daadwerkelijk zouden worden geleverd), greep de Nederlandse politie in en werden alle verdachten (en de Spaanse en Nederlandse undercoveragenten) aangehouden.

De rechtbank verwerpt de verweren van de verdediging dat de Spaanse verdachte door de Spaanse undercoveragenten is bedreigd om zijn medewerking te verlenen aan deze drugsdeal. De verdachte heeft weliswaar direct verklaard dat hij wist dat de kopers undercoveragenten waren en hem hadden bedreigd, maar de rechtbank is van oordeel dat hij ook kan hebben beredeneerd dat het niet anders kon dan dat hij en zijn medeverdachten zijn aangehouden omdat deze kopers (met wie zij per slot van rekening voor de eerste maal zaken deden) undercoveragenten waren. Eén van de andere verdachten zegt ook dat hij denkt dat ze ‘erin zijn geluisd’ en vermoedt dat de koper een politieagent is. De Spaanse verdachte kan tot dezelfde conclusie gekomen zijn.
De rechtbank heeft onder andere vastgesteld dat de verklaring van deze Spaanse verdachte over deze bedreigingen niet consistent, onsamenhangend en niet-gedetailleerd zijn. Zo legt de verdachte bijvoorbeeld telkens wisselende verklaringen af over wat de agenten nu precies van hem wilden. Zijn verklaring vindt ook geen steun in het procesdossier. Hij heeft bijvoorbeeld verklaard dat hij zijn echtgenote heeft verteld van de bedreigingen en dat hij met één van de undercoveragenten in contact is gekomen toen hij problemen had met zijn verblijfsvergunning. Zijn echtgenote heeft bij de rechter-commissaris echter verklaard dat de verdachte haar nooit iets heeft verteld over bedreigingen of problemen met zijn verblijfsvergunning.

De vier hoofdverdachten hadden allemaal hun aandeel in de voorgenomen uitvoer van cocaïne. De rechtbank legt ze daarom dezelfde celstraffen op. De 32-jarige man krijgt daarbovenop 3 maanden extra cel omdat hij in zijn woning ook nog wapens en munitie, cocaïne, hasjiesj en hennep had liggen. De rechtbank weegt bij het bepalen van de straffen mee dat met de verkoop van zulke hoeveelheden harddrugs ook grote winsten worden behaald, die weer moeten worden witgewassen. Dat levert weer andere misdrijven en ondermijning van de Nederlandse samenleving op. Een 37-jarige verdachte uit Breda is door één van de undercoveragenten samen met één van de andere verdachten gezien in het garagebedrijf terwijl hij en een andere verdachte bezig waren met de tas waaruit korte tijd later de 24 kilo cocaïne werd gehaald. Er zijn aanwijzingen dat hij deze cocaïne ook heeft vervoerd en geleverd aan de andere verdachten, maar hiervoor is onvoldoende wettig en overtuigend bewijs. De man is veroordeeld voor het aanwezig hebben van deze cocaïne en krijgt hiervoor een gevangenisstraf van 20 maanden.