De man pakte die bewuste nacht het snoer van een nachtlampje in zijn slaapkamer en wurgde daarmee zijn vrouw. Hij belde vervolgens zelf de hulpdiensten. De man bekent dat hij zijn vrouw om het leven bracht, maar zegt zich niets te kunnen herinneren van het moment waarop hij haar daadwerkelijk wurgde. Hij is onderzocht op een slaapstoornis (REM-sleep Behavior Disorder, kortgezegd: RBD). De deskundigen kunnen deze stoornis niet aantonen, maar sluiten ook niet uit dat de verdachte daaraan lijdt.

De officieren van justitie geloven niet dat de verdachte zijn vrouw heeft gedood tijdens zijn slaap. Zij stellen dat de daad te complex was om onder invloed van een slaapstoornis uit te voeren en menen dat de man zich wel degelijk bewust moet zijn geweest van zijn handelen. Ze eisten een gevangenisstraf voor doodslag.

De rechtbank vindt het aannemelijk dat de verdachte tijdens het incident leed aan de slaapstoornis RBD. Hij had eind juli 2023 ernstige angstdromen en had in die periode crisiscontact met de GGZ en werd kort behandeld met medicijnen. Het incident, enkele weken later, speelde zich af aan het einde van de nacht in de slaapkamer. Volgens de neurologen, psycholoog en psychiater komt het bovendien oprecht over dat de man geen herinnering heeft aan het wurgen. Dit klopt volgens de neurologen met het gegeven dat iemand die in zijn slaap onder invloed van deze stoornis iets doet en dan niet gewekt wordt, daar geen herinnering aan kan hebben.

Daarnaast speelt mee dat er niets van een motief duidelijk is geworden. Volgens alle getuigen, onder meer de kinderen van het stel, waren er geen problemen in de relatie. Ook vindt de rechtbank het uiterst onwaarschijnlijk dat de verdachte, gelet op zijn persoon en zijn licht verstandelijke ontwikkelingsstoornis, in staat zou zijn een scenario als dit te bedenken om zijn vrouw om het leven te brengen.

Er zijn ook geen getuigen die over het incident kunnen verklaren en er is beperkte forensische informatie over de precieze toedracht. Uit die informatie, onder meer de positie van het lichaam en de positie van het snoer en het lampje, blijkt niet dat de verdachte niet onder invloed van de stoornis handelde of kan hebben gehandeld. Het argument van de officieren van justitie dat het relatief zeldzaam is dat een dergelijke slaapstoornis leidt tot fysiek geweld met overlijden, wil niet zeggen dat dat in dit geval niet kan zijn gebeurd. Volgens de deskundigen zijn er meerdere gevallen van verstikking en verwurging bekend.

Al met al concludeert de rechtbank dat het wurgen kan worden verklaard door de slaapstoornis. Dit betekent dat de man zijn vrouw om het leven bracht in zijn slaap en volgens de deskundigen is er op zo’n moment geen sprake van bewust handelen. De rechtbank kan daarom niet zonder gerede twijfel bewijzen dat de verdachte opzettelijk zijn vrouw om het leven bracht en spreekt hem dan ook vrij.