De 55-jarige man tekende in oktober 2015 een contract om per 1 januari 2016 als technisch directeur bij de Limburgse club in dienst te treden voor een salaris van 7.000 euro bruto per maand. Zijn salaris zou worden aangevuld tot 12.000 euro per maand door ook een contract per 1 januari 2016 aan te gaan voor een salaris van 5.000 euro bruto per maand met het adviesbureau van het lid van de raad van commissarissen. Dit komt totaal neer op een bruto jaarsalaris van 144.000 euro. Dat bedrag was minimaal nodig voor het krijgen van een door de man gewenste hypotheek. In december 2015 kwam de arbeidsovereenkomst met het adviesbureau alsnog te vervallen. De 5.000 euro bruto loon werd omgezet in een maandelijkse persoonlijke schenking van 3.500 euro netto uit de zak van het lid van de raad van commissarissen.

In 2016 leende de technisch directeur een bedrag van 800.000 euro van de bank voor de aankoop van een woning. Om die hypotheek te krijgen vroeg hij de voetbalclub om een werkgeversverklaring waarin stond dat hij een bruto jaarsalaris had van 144.000 euro. De algemeen directeur, een 60-jarige man uit Kerkrade, wist dat dit niet klopte maar verstrekte toch de werkgeversverklaring. Ook liet hij een valse salarisstrook opmaken. Het lid van de raad van commissarissen, een 63-jarige man die nu in België woont, gaf medewerkers van zijn adviesbureau opdracht hetzelfde te doen, terwijl er geen arbeidsrelatie was. Bovendien liet hij 100.000 euro overmaken aan de technisch directeur, zodat hij een opgewaardeerd saldo-overzicht aan de bank kon laten zien.

Verder maakte de technisch directeur zich schuldig aan belastingfraude. Hij deed opzettelijk onjuist en onvolledig aangifte van inkomstenbelasting over de jaren 2015, 2016 en 2017 door niet al zijn inkomsten op te geven.

Bij het bepalen van de straffen houdt de rechtbank er rekening mee dat de technisch directeur het initiatief nam tot de strafbare feiten. Hij betrok daar vervolgens de anderen bij. Daarbij weegt mee dat deze man weinig inzicht toont in het laakbare karakter van zijn handelingen. Het ging hem alleen om zijn eigen belangen. In het voordeel van de verdachten moet de rechtbank rekening houden met de ruime overschrijding van de redelijke termijn waarbinnen het Openbaar Ministerie deze strafzaak voor de rechter bracht. Daarnaast pikte de media deze zaak breed op. Die regionale en landelijke aandacht had gevolgen voor het emotionele welzijn van de verdachten en hun gezinnen en voor hun maatschappelijke posities.